Snoesje

Onder invloed van Walt Disney werden antropomorfe dieren steeds populairder in strips. Uitgever Raymond Leblanc wilde zoiets ook in Tintin/Kuifje en dus tekende Tibet oorspronkelijk Chick Bill met menselijke dieren. Artistiek directeur Hergé weigerde het echter te publiceren aangezien het volgens hem niet zou werken waarna Tibet de karakters veranderde in mensen. Halverwege de jaren 50 verschenen er steeds meer strips met antropomorfe dieren bij concurrerende stripbladen Spirou/Robbedoes en Ons Volkske. Vervolgens verscheen de strip Chlorophyl bij Tintin/Kuifje van de Belg Raymond Macherot.[1] In 1964 verliet Macherot Tintin/Kuifje en ging hij naar concurrent Spirou/Robbedoes.[4][5] De uitgeverij van Tintin/Kuifje, Le Lombard, beloofde namelijk aan Macherot geen gekartonneerde albums meer en de uitgeverij van Spirou/Robbedoes, Dupuis, beloofde dat wel.[1] Ook had Macherot enkele goede vrienden bij Spirou/Robbedoes.[4] Zijn reeksen zette Macherot niet verder, want hij had bijna alle personages die hij creëerde bij Tintin/Kuifje verkocht aan dat blad. Macherot had alleen het personage Anthraciet van de strip Chlorophyl niet verkocht.[4] Vervolgens verschenen van Macherot in Spirou/Robbedoes in 1964 Poezekat en in 1965 deze strip met menselijke dieren in de hoofdrol.[1]

Het eerste verhaal Snoesje verscheen in 1965 in Spirou/Robbedoes.[6] Doordat uitgever Charles Dupuis graag Chlorophyl in Spirou/Robbedoes gewild zou hebben, zou deze strip erop lijken. Macherot maakte de wereld van Snoesje wel zachtaardiger, omdat Dupuis op een jonger publiek mikte dan Le Lombard.[4]

Macherot had echter regelmatig last van depressies, daarom werd hij in de jaren 70 voor zijn scenario's geregeld geholpen door Paul Deliège.[7][8] Deliège schreef de scenario's van 1972 tot 1976.[6][9] Ook verschenen er in de jaren 70 enkele Snoesje-verhalen in het Nederlandse stripblad Donald Duck.[10] Van 1967 tot 1985 verschenen er elf albums bij uitgeverij Dupuis.

De laatste verhalen uit Spirou/Robbedoes verschenen echter niet in albumvorm. De uitgevers hadden inmiddels geen interesse meer voor Macherots werk.[11] Rond 1990 ging Macherot op pensioen, waarna de stripreeks voor een aantal jaar werd stopgezet.[7] Dat was tevens de laatste keer dat er een vervolgverhaal van Snoesje in Spirou/Robbedoes verscheen.

Later vonden Macherot en zijn vrouw twee volledige verhalen die waren voorgepubliceerd in Spirou/Robbedoes, maar nooit in albumvorm waren verschenen. Vervolgens zochten ze een uitgever die bereid was de verhalen in albumvorm in zwart-wit uit te geven.[12] In maart 2005 aanvaardde Stephan Caluwaerts dat aanbod, ondanks dat andere uitgevers dat eerder weigerden. Caluwaerts las in zijn jeugd graag Snoesje en bij zijn ontmoeting met Macherot stelde hij voor om de reeks nieuw leven in te blazen. Caluwaerts benaderde hiervoor de Belg André Taymans. Na een test keurde Macherot en zijn vrouw Taymans het goed.[11] Macherot en Caluwaerts startten ook in 2005 een uitgeverij genaamd Éditions Flouzemaker om oudere reeksen van Macherot opnieuw uit te geven en opnieuw op te starten, waaronder deze stripreeks.[7][12] Macherot en zijn vrouw hielden ook toezicht op de nieuwe verhalen.[11] Al gauw mocht Taymans echter al zijn zin doen.[12] Er verschenen eerst twee nieuwe albums in 2006 en een heruitgave.[11] Het eerste album was ondanks de lage verwachtingen van de boekverkopers snel uitverkocht.[12] Het vierde album, La prophétie de Godetia, werd voorgepubliceerd in de Belgische krant Le Soir.[11] Taymans schreef en tekende de nieuwe verhalen, die niet in het Nederlands verschenen.

Macherot overleed in 2008.[7] Dit gebeurde terwijl Taymans het album La prophétie de Godétia tekende en Taymans aarzelde om dat verhaal af te maken.[13] Het verhaal werd afgemaakt en er verscheen nog een vijfde album, net als de vorige verhalen bij Éditions Flouzemaker.[14] Alleen het scenario van dat vijfde album uit 2009 werd geschreven door de Fransman François Corteggiani met tekeningen van Taymans.[15][16] Dit gebeurde op verzoek van Corteggiani die een bewonderaar van het werk van Macherot is.[17] Taymans vond het verderzetten van de reeks na Macherots overlijden echter een vergissing. In augustus 2015 beëindigde Taymans zijn samenwerking met Éditions Flouzemaker, die de rechten van Snoesje bezitten.[13]

In mei 2017 kondigde Casterman een nieuwe reeks aan met Corteggiani opnieuw als scenarist en Netch als tekenaar.[18] Netch wilde eens samenwerken met Corteggiani en Corteggiani stelde deze reeks dan voor.[19] Het eerste album verscheen in juni 2017.[20][21] Er debuteerden nieuwe personages.[22] Het album verscheen zowel in het Frans als het Nederlands.

In september 2018 verscheen er in het Frans een tweede album.[23] De Nederlandse vertaling verscheen in januari 2019.

De meeste verhalen zijn geschreven en getekend door Raymond Macherot. Het korte verhaal Snoesje en de verjaardagstaart uit 1970 werd geschreven door Yvan Delporte. Alle verhalen die in Spirou/Robbedoes verschenen tussen 1972 en 1976, werden geschreven door Paul Deliège.[2][6]

Onderstaande albums werden uitgegeven door Dupuis. De verhalen werden voorgepubliceerd in Spirou/Robbedoes en werden getekend door Raymond Macherot. Macherot schreef ook de meeste scenario's, maar Paul Deliège schreef er ook enkele. Niet alle verhalen uit Spirou/Robbedoes werden als album uitgebracht.

Onderstaande albums werden uitgegeven door Éditions Flouzemaker. Alle verhalen werden getekend door André Taymans.

Het derde album is een heruitgave van het album Snoesje en het kleine circus uit de eerste reeks met een andere titel.[28] Taymans schreef ook de scenario's, behalve het vijfde album waarbij het scenario geschreven werd door François Corteggiani. Macherot was ook betrokken bij de tweede reeks.

Onderstaande albums werden uitgegeven door Casterman. De verhalen werden geschreven door François Corteggiani en getekend door Netch.

In 2002 verscheen het album L'aéro camelot bij Editions l'Age d'Or.[31] Dit is het laatste Snoesje-verhaal van Macherot.

In 2005 verscheen Sibylline déménage bij Éditions Flouzemaker, dat twee korte verhalen bevat die niet eerder in albumvorm verschenen.[32]

Van 2011 tot 2013 verscheen er in het Frans een reeks van zes integrale albums bij uitgeverij Casterman.[24][33] Alleen de verhalen van Macherot werden opgenomen in de integralen.[34] Het zesde album bevat andere reeksen van Macherot, maar verscheen toch in dezelfde reeks.[35]

1. 1965 - 1969 (2011)
2. 1969 - 1974 (2012)
3. 1975 - 1982 (2012)
4. 1982 - 1985 (2012)
5. 1985 - 1990 (2012)
6. Présente Mirliton et Pantoufle (2013)