Slibgieten

Slibgieten is een vormgevingstechniek voor de massaproductie van aardewerk. Het wordt toegepast voor holle vormen welke niet op een pottenbakkersschijf gemaakt kunnen worden.

Slibgieten. 1 Mal. 2 Vast slib. 3 Vloeibaar slib. 4 Vochtonttrekking van het vloeibaar slib door de mal (dehydratie) .

Proces

Vloeibaar slib (3), een suspensie van klei in water, wordt in een holle mal (1) gegoten. De meestal van gips gemaakte mal onttrekt, door middel van de capillaire werking (4), het vocht aan het slib. Hierdoor ontstaat een afzetting van het keramiek aan de wand van de mal (2). Het nog vloeibare slib, in het midden van de mal, wordt afgegoten of afgelaten. Nadat de mal is verwijderd blijft er een vaste holle kleivorm (2) over. Deze vaste holle vorm kan eventueel nog verder afgewerkt worden en wordt na het drogen gebakken. Afhankelijk van de toepassing is als laatste processtap glazuren mogelijk.

Toepassingen

Het slibgietproces wordt voornamelijk toegepast bij de vervaardiging van industriële keramiek (sanitair) en technische keramiek[1] Ook kan het slibgietproces voor kleine productieseries worden toegepast, en werden terracotta beelden vaak op deze manier vervaardigd.

Geschiedenis

In 1745 is door Ralph Daniel[2] het slibgieten geïndustrialiseerd.

Zie ook

Referenties
  1. Eigenschappen, fabricage en toepassingen van technische keramiek. Mikroniek nummer 4- 1992
  2. en: taal The industrial revolution and the pottery industry (verificatie ook uit andere bronnen gewenst).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.