Sint-Laurentiusabdij

Men weet niet meer precies wanneer deze abdij gesticht is, mogelijk geschiedde dit door bisschop Heraclius van Luik omstreeks 968. Het duurde echter geruime tijd, tot omstreeks 1020 of later, voor het bouwwerk gereed was.

De abdij, die de regel van de Abdij van Cluny overnam, heeft vanaf de 11e eeuw veel bijgedragen aan kunst en wetenschap. In 1212 werd de abdij zwaar beschadigd tijdens de gevechten tussen Luikse milities en het hertogdom Brabant. Na de troebelen, die 13 jaar duurden, werd de abdij herbouwd.

In de 15e eeuw leverde de abdij beroemde kroniekschrijvers, in het bijzonder Jean de Stavelot en Adriaan Oudenbosch.

In 1568 werd de abdij geplunderd door de troepen van Willem van Oranje. Veel van de gebouwen werden verwoest.

In 1789 begon de Luikse Revolutie en in 1792 marcheerden de Franse troepen de stad binnen. De abdij werd omgevormd tot militair hospitaal. In 1793 kwamen de Oostenrijkse troepen in Luik, en kregen de monniken hun abdij weer, die echter geheel onttakeld was. Als gevolg van de Slag bij Fleurus bezetten de Fransen de stad weer en werd het militair hospitaal weer ingericht (Hôpital Saint-Laurent). De schatten van de abdij werden goeddeels geroofd.

In de roerige jaren die volgden werd de abdij onder meer ingericht als kazerne en militaire gevangenis, om in 1830 door de regering van de nieuwe Belgische staat definitief als militair hospitaal te worden aangewezen. In 1839 arriveerden de Zusters augustinessen van Godshuizen van Parijs. Er werd een klooster voor hen gebouwd op het abdijterrein en zij bleven tot 1970 de zieken verzorgen.

In 1893 werd een artilleriekazerne op het terrein gebouwd. Een groot deel der abdijgebouwen werd gesloopt maar het 15e-eeuwse poortgebouw bleef behouden.