Sien Hoornik

Zij was een dochter van Pieter Hoornik (1823-1875), die smid en spoorbeambte was, volgens een andere bron kruier,[2] en van Maria Wilhelmina Pellers (1829-1910), dienstbode. Het gezin van Hoornik had 10 kinderen. Sien was de oudste.[3] Toen haar vader in 1875 overleed moesten ze leven van wat naaiwerk en wat een broer verdiende met het maken van stoelen.[2] Deels leefden zij van liefdadigheid, maar Sien werkte ook als prostituee.

In de periode 1882-1883 woonde zij in Den Haag samen met Vincent van Gogh. Op 4 september 1901 trouwde zij in Rotterdam met Arnoldus Franciskus van Wijk die broodbakker was. Zij had kreeg twee dochters en twee zoons uit relaties met onbekende mannen. Een dochter en een zoon stierven als zuigeling. Drie van deze kinderen werden geboren tussen 1874 en 1879. Toen de vader van de overgebleven dochter, Maria Wilhelmina (geboren 1877) overleed ging Sien als prostituee werken. Deze vader zou hebben gezorgd voor haar onderhoud, maar wilde vanwege zijn stand niet met Sien trouwen.

Toen Hoornik in 1881 opnieuw zwanger was ontmoette zij, waarschijnlijk in januari 1882, Vincent van Gogh. Uit de brieven van Van Gogh aan zijn broer is haar toestand duidelijk:

Verlaten door den man wiens kind zij in t’lijf droeg. Eene zwangere vrouw die in den winter op straat zwierf – haar brood moest verdienen, gij weet wel hoe’, en die ziek en hongerig was (brief VvG 224).

Van Gogh tekende in 1882 vanuit het huis van Hoornik en haar moeder de tekening Opgebroken Noordstraat met spitters.[4]

Hoornik werkte als model en huishoudster voor Van Gogh, en na enige tijd kregen zij een relatie. Van Gogh was van plan met haar te trouwen, maar tot een huwelijk kwam het nooit. Vincent moest zich in juni 1882 laten behandelen tegen gonorroe, waarschijnlijk was hij daarmee besmet door Sien.[2] Hij verliet het ziekenhuis nadat Hoornik op 2 juli 1882 in Leiden was bevallen van haar zoon Willem. Na de bevalling trok Sien met Maria en Willem in bij Van Gogh in Den Haag. De twee karakters botsten echter. Bovendien wilden zowel de broer Van Gogh, Theo van Gogh, als haar moeder en broer Carolus dat de relatie beëindigd werd.

Door deze relatie kreeg Van Gogh minder steun van familie en vrienden en werd kwam de relatie met zijn ouders onder spanning te staan. Zijn leraar en neef, Anton Mauve, stopte abrupt zijn steun een paar weken nadat Van Gogh Sien voor het eerst ontmoette, hoewel bij dat besluit ook andere factoren een rol speelden, zoals hun onderlinge relatie. Ook een andere familievriend, Hermanus Tersteeg, trok zich abrupt terug op hetzelfde moment.[2]

Toen Vincent van Gogh naar Drenthe verhuisde in 1883, trok Sien Hoornik in bij haar moeder in de Bagijnestraat, destijds de rosse buurt. Volgens een brief van Van Gogh ging het daar niet goed met haar. Sien Hoornik verhuisde verschillende malen binnen Den Haag en liet haar dochter achter bij haar moeder en haar zoon bij haar broer Pieter. In 1888 woonde zij in Delft, vervolgens in Antwerpen, Den Haag, Rotterdam en Dordrecht.[3]

In september 1901 trouwde Sien Hoornik met Arnoldus van Wijk, een zeeman[2] die veel jonger was, en die ooit veroordeeld was vanwege landloperij. Het echtpaar ging wonen aan de Verlaatstraat 30 in Rotterdam. Van Wijk nam de kinderen Maria en Willem aan als de zijne[3]

Naar verluidt pleegde Hoornik op 22 november 1904 zelfmoord, door in het water van de haven van Rotterdam te springen. Van Gogh was op dat moment al lang overleden. Zij had haar dood eerder voorspeld, zoals van Gogh schreef in een van zijn brieven uit 1883:[3]

Het kan toch op niets anders uitkomen dan dat ik in ’t water spring’ (brief VvG 379).

In de tekeningen van Van Gogh verbeeldde Sien Hoornik vrouwentypen zoals de moeder, de treurende vrouw of de naaister, maar natuurlijk is hierin ook haar eigen persoon uitgetekend. Van Gogh beschreef haar eveneens in woorden: haar gezicht was pokdalig, haar figuur gracieus en door een keelziekte sprak ze ‘lelijk’.

Volgens Van Gogh had Hoornik een zenuwachtig gestel, had ze vaak een slecht humeur en driftbuien. Zij had geen verstand van boeken of kunst, maar had als kind wel leren lezen.

In boeken over Vincent van Gogh wordt Hoornik vaak neergezet als een onhebbelijke en drankzuchtige vrouw. Theun de Vries beschrijft haar in zijn roman uit 1963, Ziet, een mens! als onbetrouwbare en tragische figuur.

In haar biografie over Hoornik uit 2016 beschrijft Marloes Huiskamp haar als de enige vrouw met wie Vincent van Gogh een gezinsleven heeft gekend.[3]

Sorrow (verdriet), tekening in krijt, de Garman Ryan Collectieop De New Art Gallery Walsall (F929a)