Schuldhulpverlening

Schuldhulpverlening in Nederland, ook bekend als minnelijke schuldsanering, omvat een traject waarin individuen geholpen worden om hun financiële schulden af te gaan lossen (saneren). De schuldhulpverlening gaat op basis van vrijwillige medewerking van schuldeisers. Om in aanmerking te komen voor een schuldregeling moet de schuldenaar voldoen aan een aantal voorwaarden. De voorwaarden zijn onder andere het niet maken van nieuwe schulden, het tijdig betalen van de vaste lasten en de maximale afloscapaciteit in te zetten voor de aflossing van de schulden.

Tijdens het traject worden alle schulden geïnventariseerd door een schuldhulpverlener. Op basis van het beschikbare inkomen van de schuldenaar wordt een voorstel ter finale kwijting aan de schuldeisers gedaan. Dit voorstel betreft vaak het betalen van een af te spreken percentage van het openstaande schuldbedrag. Bij preferente schuldeisers zoals de Belastingdienst wordt het percentage verdubbeld.

Als alle schuldeisers akkoord gaan met het voorstel ter finale kwijting en de schuldenaar voldoet drie jaar lang aan alle voorwaarden van de schuldhulpverlening dan wordt het restant van de schulden kwijtgescholden na verloop van deze termijn.

Mochten de schuldeisers niet akkoord gaan met het voorstel ter finale kwijting dan kan er een dwangakkoord worden opgelegd of kan de schuldenaar een aanvraag voor de Wet schuldsanering natuurlijke personen (Wsnp) doen.[1]

Bij schuldhulpverlening wordt altijd een registratie gemaakt hij het BKR.

Volgens het jaarverslag van de gezamenlijke schuldhulpverleners werd in 2017 in Nederland 94.000 keer om advies gevraagd.[2]