Scholtenhuis

"Rieke" (Gronings voor rijke) Scholten wilde in Groningen op stand wonen en had zijn oog laten vallen op een paar panden aan de Grote Markt, die echter nog bewoond werden. Een timmerman werd erop uitgestuurd om de bewoners mee te delen dat hij wel een koper wist. Bij de freules Van Imhoff wekte deze mededeling verbazing, bij jonkheer Alberda van Ekenstein riep ze verstoordheid op en de eigenares van het derde pand wilde ook niets van verkoop weten. Scholten koos toen domicilie op de hoek van de Gelkingestraat en wachtte zijn tijd af. De een na de ander overleed. Scholten kocht de panden, liet ze afbreken en bouwde zijn paleis. Scholten had zodoende uitzicht over de Grote Markt en op het stadhuis van Groningen. Omdat Scholten wilde kunnen zien waar de wind vandaan kwam liet hij op het stadhuis een windwijzer met wijzerplaat aan de voorkant van het stadhuis inbouwen.

Scholtenhuis, Groningen. Jaren '30 van de 20e eeuw

Berucht werd het Scholtenhuis in de Tweede Wereldoorlog.[1] Het pand werd door de bezetter gebruikt voor het vestigen van een van de zes Nederlandse Aussenstelle, een hoofdkwartier voor de regionale afdeling van de Sicherheitsdienst en de Sicherheitspolizei. Onder leiding van onder andere de gevreesde SD'er Robert Lehnhoff werden er honderden verzetsstrijders gevangengenomen, verhoord, beestachtig behandeld en gemarteld. Daarna werden ze vaak op verschillende afgelegen plekken gefusilleerd. Het Scholtenhuis werd in de volksmond daarom vaak het voorportaal van de hel genoemd. Bij de bevrijding van Groningen werd het gebouw hevig beschoten, in brand gestoken en volledig verwoest.[2] Het leeft echter voort in de herinnering van vele stadjers die de oorlog bewust hebben meegemaakt.

De beulen van het Scholtenhuis hebben meer dan 473 mensenlevens op hun geweten. Daarbij zijn wel meegeteld degenen die door de SD naar concentratiekampen gezonden zijn en daar zijn gestorven, maar niet de op transport gestelde en niet teruggekeerde joden[3].

Na de oorlog duurde het tot 1954 voordat op de plek van het Scholtenhuis nieuwbouw kwam. Het betrof Mutua Fides, sociëteitsgebouw van het Groninger studentencorps Vindicat atque Polit. De rooilijn aan de oostkant van de Grote Markt werd ongeveer twintig meter naar achteren gebracht zodat de oorspronkelijke locatie van het Scholtenhuis moeilijk herkenbaar is. Er verrezen ook winkels, en de Naberpassage. Hiermee werd verzetsstrijder Caspar Naber geëerd, die in 1944 in het Scholtenhuis door de Duitsers gevangen werd genomen en zelfmoord pleegde om niet te kunnen doorslaan bij de verhoren. Er kwam ook een gedenkplaat met het volgende gedicht:

Scholtenshuis 1940 - 1945
Hier stond 't huis van het nazisme,
van hakenkruis en van SS
Hier gaven zij germaanse les
in gruwelijk sadisme.
Hier hebben zij die voor de vrijheid streden
onmenselijk geleden.

Sinds april 2009 is het mogelijk een virtuele wandeling door het Scholtenhuis te maken, films en foto's te zien en interviews te beluisteren. Deze driedimensionale reconstructie, te vinden op www.scholtenhuis.nl, is tot stand gekomen onder verantwoordelijkheid van het Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen.[5]

• Brinks, Monique. Het Scholtenhuis 1940-1945. Profiel/OVCG Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen, Bedum/Groningen. Dl. 1: Daden. 2009. 204 p. + dvd. ISBN 978-90-5294-449-4. Dl. 2: Daders / red. Herman Amelink. 2013. 296 p. ISBN 978-90-5294-544-6. Dl 3a: Vlucht. Dl 3b: Berechting / red. Herman Amelink. 2015. 188 p. ISBN 978-90-5294-578-1
• Hofman, Beno (2005). Grote Markt oostzijde : van oud stadshart tot nieuw bouwplan / red.raad Jacques Wallage e.a. In Boekvorm, Assen. 72 p. ISBN 90-77548-00-9. (Groningen van alle tijden; 7)

Zie de categorie Scholtenshuis (Groningen) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.