Salomonsoordeel
Een salomonsoordeel is een vonnis of uitspraak in een lastig geschil die getuigt van wijsheid en spitsvondigheid. Geen van de strijdende partijen heeft ogenschijnlijk een voordeel bij deze uitspraak. Uit de reactie van de strijdende partijen leidt de rechter vervolgens af welke partij in haar recht staat. De uitdrukking is ontleend aan een Bijbelverhaal waarin koning Salomo op een spitsvondige manier een oordeel velt in een moeilijk juridisch vraagstuk (1 Kon. 3:16-28).
Het Bijbelse verhaal van Salomo
Twee vrouwen die samen in een huis woonden hadden ongeveer gelijktijdig een zoon gekregen. Het ene kind was gestorven. Beide vrouwen eisten het levende kind op. Ze vroegen Salomo om hulp. Er was geen mogelijkheid om aan te tonen wie de waarheid sprak. Salomo stelde voor het levende kind in tweeën te hakken en de helften eerlijk te verdelen. De ene vrouw was bereid dat te aanvaarden, de andere maakte bezwaar en zei dat ze het kind liever levend in handen van de andere vrouw zag. Salomo concludeerde dat de tweede vrouw de echte moeder was en gaf haar het levende kind.
Salomonsoordeel in het recht
In het moderne familierecht wordt het begrip paradoxale toewijzing gebruikt (door onder anderen Peter Hoefnagels) voor de toewijzing van het kind aan de andere ouder, als de ouder waar het kind verblijft de omgangsregeling frustreert. Deze wijze van oordeelsvorming vindt in wezen zijn grondslag in het salomonsoordeel.
Externe links
| Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Judgement of Solomon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |