Saint-Omer Open 2011

Het Saint-Omer Open van 2011 is net als in 2010 het enige golftoernooi dat zowel voor de Challenge Tour en de Europese Tour telt.

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als je de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd hebt, kun je dit sjabloon verwijderen. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Van 16-19 juni wordt de 15de editie van het toernooi op de Aa Saint-Omer Golf Club gespeeld. De officiële naam is 'SAINT-OMER OPEN presented by Neuflize OBC'. Martin Wiegele won het in 2010. Ook voor hem was het zijn eerste overwinning, net als voor de zes andere winnaars van dit toernooi. Het prijzengeld is € 600.000.

Tijdens deze dagen wordt ook het US Open gespeeld, waar Nicolas Colsaerts en Maarten Lafeber zich voor hebben gekwalificeerd.

Verslag

De par van de baan is 71.

Ronde 1

Julien Clément kwam te laat voor zijn starttijd, dus reservespeler Matt Evans mocht zijn plaats innemen. Nicolas Vanhootegem heeft een nette score binnengebracht gezien de weersomstandigheden, de Nederlandse spelers hadden meer moeite met de windvlagen. George Coetzee maakte maar één bogey en ging met −5 aan de leiding. Vijf spelers delen de tweede plaats met −3. Er staan twintig spelers onder par.

Ronde 2

De wind van gisteren was bijna verdwenen maar vandaag regende het. De beste ronde was een −6 van Pedro Oriol, die daarmee van de 60ste naar de 16de plaats steeg. Er staan nog maar 15 spelers onder par. Andrea Perrino en Craig Lee zijn aan de leiding gegaan en staan op −5. De cut is deze week +4.

Ronde 3

De windvlagen zijn terug en de twee leiders zijn afgezakt. Matthew Zions, Coetzee en Colombo vechten om de eerste plaats; geen van drieën heeft al een overwinning op de Europese Tour behaald. Na 13 holes staan zij allen op −5, maar uiteindelijk gaan Coetzee en Colombo naar −3, toch nog genoeg voor de 2de plaats, en gaat Zions naar −6 en behoudt de leiding. Er staan nog maar negen spelers onder par.

Ronde 4

Aan het einde stonden nog maar vier spelers onder par. Matthew Zions won met −8, Deniel Denison, Peter Gustafsson en Craig Lee eindigde op een gedeeld 2de plaats met −1.

NaamScore R1Nr Score R2TotaalNr Score R3TotaalNr Score R4TotaalNr
Matthew Zions
68
−3
T2
72
+1
−2
4
67
−4
−6
1
69
−2
−8
1
Peter Gustafsson
73
+2
T53
71
par
+2
T29
70
−1
+1
T15
69
−2
−1
T2
Craig Lee
69
−2
T7
68
−3
−5
T1
74
+3
−2
T5
72
+1
−1
T2
Daniel Denison
69
−2
T7
74
+3
+1
T23
67
−4
−3
T2
73
+2
−1
T2
Jorge Campillo
76
+5
T
66
−5
par
T16
70
−1
−1
T7
72
+1
par
T5
Andrea Perrino
68
−3
T2
69
−2
−5
T1
75
+4
−1
T7
72
+1
par
T5
George Coetzee
66
−5
1
72
+1
−4
3
72
+1
−3
T2
75
+4
+2
T12
Alastair Forsyth
73
+2
T53
69
−2
par
T16
70
−1
−1
T7
73
+2
+1
T12
Federico Colombo
72
+1
T36
67
−4
−3
4
71
par
−3
T2
76
+5
+2
T17
Simon Thornton
73
+2
T53
71
par
+2
T29
67
−4
−2
T5
78
+7
+5
T36
Robin Kind
79
+8
T140
71
par
+8
MC
Tim Sluiter
78
+7
T131
74
+3
+10
MC
Nicolas Vanhootegem
73
+2
T53
79
+8
+10
MC
Wil Besseling
75
+4
T87
82
+11
+15
MC

De spelers

Voormalige winnaars
Invitaties
Regionale rangorde
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.