Russische griep
De Russische griep (ook "Aziatische griep" genoemd) was een pandemie die in 1889 in Rusland uitbrak en zich van daaruit verbreidde. Deze eerste grieppandemie, die zich door de komst van spoorwegen en stoomboten snel wereldwijd kon verspreiden, werd voor het eerst gerapporteerd in Sint-Petersburg in december 1889. Binnen vier maanden verspreidde de ziekte zich over de hele wereld en bereikte zijn hoogtepunt in de Verenigde Staten, zeventig dagen na zijn hoogtepunt in St. Petersburg. Te oordelen naar de antilichamen die in overlevenden aangetroffen zijn, ging het om het H3N8-virus en is het dus mogelijk verwant aan de "gewone" H3N2-griep die jaarlijks het noordelijk halfrond teistert. De griep stopte in 1890. Het aantal slachtoffers bedroeg naar schatting ca 1 miljoen mensen.
Identificatie van verantwoordelijk virussubtype
Onderzoekers hebben jarenlang geprobeerd de subtypen van Influenza A die verantwoordelijk zijn voor de epidemieën 1889–1890, 1898–1900 en 1918 te identificeren. Aanvankelijk was dit werk voornamelijk gebaseerd op "seroarcheologie" - de detectie van antilichamen tegen influenza-infectie in de sera van ouderen - en men dacht dat de pandemie van 1889-1890 werd veroorzaakt door Influenza A subtype H2, de epidemie van 1898–1900 door subtype H3 en de pandemie van 1918 door subtype H1. (Dowdle - 1999). Met de bevestiging van H1N1 als oorzaak van de 1918 grieppandemie na identificatie van H1N1-antilichamen in opgegraven lijken, heranalyse van seroarcheologische gegevens heeft aangetoond dat Influenza A-subtype H3 (mogelijk het H3N8 -subtype)) de meest waarschijnlijke oorzaak is voor de pandemie van 1889–1890.