Rudolf III van Saksen

Rudolf III was de oudste zoon van hertog Wenceslaus I van Saksen-Wittenberg en Cecilia, dochter van Francesco I da Carrara, heer van Padua.

Na het overlijden van zijn vader werd hij in 1388 hertog van Saksen-Wittenberg en keurvorst van Saksen. Hij had in deze functie een jarenlang dispuut met het aartsbisdom Maagdenburg. Ook schonk Rudolf talrijke giften aan de Allerheiligenkerk van Wittenberg.

Net als zijn vader was Rudolf III een loyale aanhanger van het huis Luxemburg. Om deze reden stuurde keizer Sigismund hem in 1419 naar Bohemen, waar hij de Hussietenopstand moest onderdrukken die na de Eerste Praagse Defenestratie was ontstaan. Rudolf stierf echter op weg naar Praag, mogelijk nadat hij werd vergiftigd.

Rudolf werd bijgezet in het Franciscanenklooster van Wittenberg. In de 19e eeuw werd zijn kist overgebracht naar de crypte van de Allerheiligenkerk van Wittenberg, om tijdens de Tweede Wereldoorlog overgeplaatst te worden naar het familiegraf van de Ascaniërs. Omdat hij zonder mannelijke nakomelingen stierf, werd hij opgevolgd door zijn jongere broer Albrecht III.

Tussen 1387 en 1389 huwde Rudolf met Anna (overleden in 1395), dochter van landgraaf Balthasar van Thüringen. In maart 1396 huwde hij met zijn tweede echtgenote Barbara (overleden in 1435), dochter van hertog Ruprecht I van Liegnitz. Uit zijn twee huwelijken kreeg hij vijf kinderen:

• Scholastica (1393-1463), huwde rond 1405 met hertog Jan I van Żagań
• Rudolf (overleden in 1406)
• Wenceslaus (overleden in 1407)
• Sigismund (overleden in 1407)
• Barbara (1405-1465), huwde in 1416 met markgraaf Johan van Brandenburg-Kulmbach