Rubbertegel
Rubbertegels, ook wel veiligheidstegels genoemd, zijn tegels die hun schokabsorberende eigenschappen ontlenen aan het gebruik van rubber bij de vervaardiging. Rubbertegels zijn op speelplaatsen veiliger dan gras, zand of houtsnippers en ze behoeven geen onderhoud.
Soorten
Nieuw rubber
- Tegels bestaande uit een bovenlaag van puur rubber, verankerd in een betonnen onderlaag. Deze tegels worden onder meer toegepast onder speeltoestellen, op atletiekbanen, op daken onder airconditioningapparatuur en als ondergrond voor grote computerunits.
Hergebruikt rubber
- Tegels vervaardigd uit polyurethaanlijm en rubbergranulaat, oftewel aan elkaar gelijmde rubberkorrels. De tegels zijn stroef, hebben een hoge schokabsorptie en goede waterafvoerende eigenschappen. Deze soort wordt ook wel speeltegel genoemd.
Productie van speeltegels
De grondstof voor de tegels is rubberafval, veelal autobanden, dat wordt vermalen tot een bepaalde korrelgrootte. Samen met een kleurstof wordt dit gemengd met polyurethaanlijm, waarna het in de vorm van de tegel wordt gegoten. Onder druk en onder verhoogde temperatuur wordt dit tot een tegel geperst.
Op basis van beschikbare Nederlandse literatuurgegevens en in Nederland uitgevoerd uitloogonderzoek[1] blijkt dat er geen significante milieu- en of gezondheidsrisico's zijn te verwachten bij het gebruik van in Nederland geproduceerde rubbertegels gemaakt van gemalen autobanden. Scandinavische literatuur uit de jaren 90 geeft daarentegen aan dat men het op deze wijze hergebruiken van autobanden als zeer risicovol aanmerkt.
Bronnen, noten en/of referenties
|