Robbert Fagel

Fagel was lid van de familie Fagel en een zoon van mr. François Fagel (1740-1773) en Anna Maria Boreel (1739-1781); hij bleef ongehuwd. Fagel was als officier in 1788 in dienst van de Staten en vanaf 1793 adjudant-generaal van Willem V, prins van Oranje. In 1840 werd hij bevorderd tot generaal.

Hij werd commissaris van Oorlog van het voorlopig bewind in de Zuidelijke Nederlanden (augustus 1814 - september 1815), en was van 1815 tot 1832 en in de jaren 1840 - 1853 gevolmachtigd minister in Parijs. In de periode 1837 tot 1844 was hij opperstalmeester onder de koningen Willem I en Willem II

Op 28 augustus 1814 werd hij benoemd tot lid van het Ridderschap van Holland waardoor hij ging behoren tot de Nederlandse adel het adellijke predicaat van jonkheer; op 16 september 1815 werd hem de titel van baron verleend.

Fagel werd op 28 december 1853 benoemd tot Minister van Staat.

• Cadet: 1784[1]
• Luitenant der Infanterie: 17 juli 1788 (met rang van een Kapitein)[1][2]
• Eerste luitenant: 20 februari 1794[1]
• Adjudant: 1793-1794[1]
• Majoor: 1813[1]
• Kolonel: tot 1814[2]
• Luitenant-generaal: 31 juli 1814[2][1]
• Generaal der Infanterie: 6 oktober 1840[2][1]

• Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw[2][1]
• Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon[1]
• Commandeur in de Militaire Willems-Orde op 8 juli 1815 als Luitenant-generaal voor "wegens vroeger bewezen diensten"[2][1][3]
• Orde van de Rode Adelaar[1]
• Grootofficier in het Legioen van Eer[1]
• Leopoldsorde[1]