Rob de Nijs

De Nijs werd geboren als zoon van een rijschoolhouder. Toen hij zes jaar was, ging hij vanwege zijn astmatische bronchitis naar de openluchtschool in het Oosterpark. Toen hij acht jaar was, kreeg hij zijn eerste accordeonles.

Via de directeur Bob Bouber, van de cabaretschool waar De Nijs op zat, leerde hij in mei 1960 de muzikanten Jan de Hont, Hans de Hont, Roel Vredeveld en Henny van Pinxteren kennen die met hun band The Apron Strings op zoek waren naar een zanger. De band werd omgedoopt tot Robby and The Apron Strings. Al snel speelde de groep in het voorprogramma van Peter Kraus in de Doelenzaal. Vervolgens kwam Bert de Nijs, de broer van Rob, als extra gitarist bij de band. Op 15 oktober 1960 behaalden ze de eerste plaats op een talentenjacht van Polydor. In 1962 ging de band uit elkaar. Rob en zijn broer Bert stapten uit de band en begonnen Rob de Nijs en de Lords.

Rob de Nijs en de Lords zingen Ritme van de regen in het AVRO-programma Rooster in 1963

De Nijs won in 1962 op 19-jarige leeftijd een talentenjacht met zijn band Rob de Nijs en de Lords. De eerste prijs was een platencontract. De eerste twee singles (De liefste die ik ken en Jenny) flopten, maar het nummer Ritme van de regen uit 1963 werd een grote hit waarvan in totaal bijna 100.000 exemplaren verkocht werden. In 1963 deed hij mee aan het songfestival in Knokke.

In juni 1963 werd zijn eerste Rob de Nijs en de Lords-fanclub opgericht. Tussen 1964 en 1965 was Rob de leading man in een serie televisieprogramma's voor de VARA: TV-magazine. Hierin werd hij behalve door de Lords, bijgestaan door Trea Dobbs, Ria Valk en Marijke Merckens. In november 1965 gingen De Nijs en de Lords uit elkaar. Hij ging werken bij Circus Boltini. De Nijs ging in 1968 werken in een tweetal clubs van zijn toenmalige schoonvader.

Eind 1969 kreeg hij een rol in Oebele als Bello Billy Biggelaar. Dat leverde hem in 1971 de rol van Bertram Bierenbroodspot op in de KRO televisieserie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?. Deze serie liep tot 1976.

In 1970 deed hij mee aan een musical Salvation, en kwam hij in contact met Lennaert Nijgh. Nijgh besloot een aantal nummers voor De Nijs te schrijven, samen met Boudewijn de Groot, om zo zijn carrière weer op gang te brengen.

In mei 1973 kwam de eerste vrucht van deze samenwerking, Jan Klaassen de trompetter, in de hitparade, in september gevolgd door Dag zuster Ursula. Er volgden bescheidener successen met Mirella en Hé speelman. Hierna kwam zijn waarschijnlijk bekendste hit uit: Malle Babbe, een nummer dat De Groot ook zelf regelmatig zou gaan spelen tijdens concerten. Na de albums In de uren van de middag en Kijken hoe het morgen wordt, beide eveneens door De Groot geproduceerd, beëindigden de twee hun samenwerking. Nijgh bleef wel betrokken bij de carrière van De Nijs als tekstschrijver.

In seizoen 1974-1975 kreeg hij een eigen programma voor de televisie, NL Tippers, waarin diverse Nederlandse artiesten hun lied ten gehore brachten. Dit familiemuziekprogramma werd later overgenomen door Ferry Maat en de titel veranderde in Disco Circus. Het programma was te zien bij de TROS.

Rob de Nijs tijdens het Nationaal Songfestival 1969

In 1976 werd hij door het NIPO uitgeroepen tot populairste zanger van Nederland. In 1977 kreeg hij zijn eigen special bij de VARA. In 1980 werd hij door de Hitkrant uitgeroepen tot populairste Nederlandse zanger.

In 1985 scoorde hij zijn grootste hit tot dan toe. Het vredeslied Alles wat ademt, geschreven door Gerard Stellaard, Nijgh en Meuldijk, steeg tijdens de kersttijd naar de tweede plaats. De zin laat alles wat ademt in vrede bestaan komt uit Psalm 150 vers 6. In 1996 scoorde hij zijn eerste en enige nummer 1-hit met Banger hart, dat vijf weken op de toppositie in de Mega Top 50 stond.

In 2001 werd De Nijs onderscheiden met de Radio 2 Zendtijd Prijs. Deze prijs wordt toegekend door Conamus en Radio 2 aan een uitvoerend artiest die van blijvende betekenis is voor de Nederlandse radio. Diverse artiesten, onder wie Boudewijn de Groot, Hans Vermeulen, Frédérique Spigt en Skik brachten live een eerbetoon aan De Nijs door een van zijn nummers te vertolken.

In mei 2007 nam hij met Julien Clerc voor zijn nieuwe album Chansons diens This melody op in een dubbelhertaling van Jan Rot. De release van het album met enkel Franse liedjes werd diverse keren uitgesteld vanwege perikelen tussen Meuldijk en De Nijs. Het album lag vanaf 14 maart 2008 in de winkels.

Op 16 maart 2008 gaf De Nijs een jubileumconcert met het Metropole Orkest in een uitverkocht Carré. Het concert werd gegeven vanwege het 45-jarig artiestenjubileum van de zanger en het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Tijdens dit concert werd bekend dat er een tulp naar hem vernoemd zou gaan worden. De burgemeester van Anna Paulowna (waar ook Wieringerwaard onder viel) maakte dit bekend. De tulp werd begin mei, tijdens de Bloemendagen in die gemeente, gedoopt.

In 2009 nam De Nijs deel aan het eerste seizoen van het EO-programma De Mattheus Masterclass waarin niet-klassiek geschoolde artiesten een deel van Bachs Matthäuspassion uitvoerden in de Sint-Vituskerk in Hilversum. In datzelfde jaar was De Nijs ook gastartiest tijdens de concerten van De Toppers in de Amsterdam ArenA.

In 2010 verscheen het album Eindelijk vrij. Deze cd werd in Louisiana met lokale studiomusici opgenomen en is geproduceerd door Daniël Lohues. Eindelijk vrij bevat composities en teksten van onder anderen Lohues, Huub van der Lubbe, Joost Nuissl en A.J. Croce (die toevallig in dezelfde studio aanwezig was en ook op het album meespeelt). In de videoclip Nog steeds geen rock & roll is De Nijs te zien als Elvis Presley.

Op 13 januari 2013 vierde Rob de Nijs zijn zeventigste verjaardag met een groot concert in Carré. Behalve De Nijs zelf waren er optredens van muzikale vrienden zoals Spinvis, Jan Rot, Henk Hofstede, Loeki Knol en Wieteke van Dort. Tijdens het concert maakte De Nijs bekend dat hij een nieuw album gaat maken met Spinvis.

Begin 2013 was De Nijs te zien in het vijfde seizoen van het programma De beste zangers van Nederland. Naast De Nijs deden Simone Kleinsma, Tim Douwsma, Angela Groothuizen, Raffaëla Paton, Charly Luske en Bastiaan Ragas mee aan het programma. De Nijs zong voornamelijk Engelstalige nummers van Elvis Presley (Always on my mind, Can't help falling in love) en The Beatles (Lady Madonna, Something).

In 2014 kwam Rob de Nijs met een nieuw album genaamd Nieuwe Ruimte. Het album bevat veel covers en daarnaast een aantal originele stukken. Opmerkelijk is dat voor het eerst sinds 1975 Boudewijn de Groot een nieuw lied leverde. Ook Belinda Meuldijk schreef, voor het eerst sinds hun scheiding, drie stukken voor het album. In 2017 volgde het album Niet voor het laatst met bijdragen van onder andere Spinvis, Daniël Lohues, Frederique Spigt en Paskal Jakobsen.

Tot en met 2019 bleef de zanger actief en trok met zijn jubileumshow volle zalen.[1] Hij trad op in theaters met de voorstelling "Nieuwe ruimte". Eind augustus 2019 viel hij tijdens een optreden in Naaldwijk plotseling van het podium.[2] Op 17 september liet hij weten in het daaropvolgende jaar te zullen stoppen met optredens, omdat bij hem de ziekte van Parkinson was vastgesteld.[3] Hij zou zijn huidige tournee afmaken en in 2020 een afscheidstournee door heel Nederland geven die zou eindigen in Amsterdam, de plek waar het allemaal begon volgens De Nijs zelf. Op 13 maart 2020 was hij gast bij De Wereld Draait Door en dus sinds lange tijd weer op tv. Hij zong daar 2 nieuwe songs met een nog steeds zuivere stem.

Rob de Nijs in 1984