Ringoven

Een ringoven is een grote oven voor het bakken van bakstenen, die vooral op het einde van de 19e en begin van de 20e eeuw populair was. Vanaf het midden van de 20e eeuw werd de ringoven meer en meer verdrongen door de tunneloven.

Ringoven bij het Duitse Zehdenick.

Het principe van de ringoven
Oude Ringoven bij Fortmond

Het principe van de ringoven werd in 1858 bedacht door de Duitser Friedrich Eduard Hoffmann. De ringoven is een groot ellipsvormig (soms rond) ovengebouw met een rondgang en meestal tussen de 12 en 24 kamers[1], die onafhankelijk van elkaar gestookt kunnen worden. In de rondlopende gang is een aantal poorten gemaakt voor de toe- en afvoer van bakstenen. Telkens wordt een kamer met ongebakken kleiblokken opgestookt tot een temperatuur van meer dan 1000°C, waardoor tevens de volgende kamer wordt voorgewarmd en de voorgaande wordt afgekoeld. Nadat de bakstenen in een kamer voldoende gebakken zijn wordt het vuur gedoofd en in de volgende kamer weer aangestoken. Door de ringconstructie is een doorlopend steenbakproces mogelijk, dat bovendien economischer en geleidelijker bakt dan de traditionele veldovens. Een complete cyclus duurde 1 tot 4 weken.[2]

Bronnen
  1. De ringoven van baksteenfabriek de Brekeld in Rijssen heeft 24 kamers
  2. De cyclus van de ringoven van Baksteenfabriek de Brekeld duurde 4 weken
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.