Richard Krajicek

Krajicek begon al op vijfjarige leeftijd met bondstraining van het district Den Haag. Zijn ouders en dan vooral zijn vader waren de drijfveer achter zijn tenniscarrière. In zijn jeugd maakte hij veel trainingsuren onder leiding van zijn vader Petr en de tennistrainer Marian Laudin.

Hij behaalde nationale titels t/m 12 jaar outdoor (1982/83) en indoor (1982/83) en t/m 14 jaar outdoor (1984). Vanaf 1984 begon het minder goed te gaan met Krajiceks tennisspel.

Krajiceks loopbaan stokte rond zijn 14de tot 16de jaar door fysieke, technische, tactische en persoonlijke oorzaken. In 1987 was de ooit zo talentvolle 15/16-jarige Krajicek afgeschreven voor potentieel top 100-niveau.

Bij Krajicek bleef de groeispurt lang uit, totdat hij plotseling rond zijn 16/17de in korte tijd sterk begon te groeien. Het technische niveau werd verbeterd onder leiding van Cees Houweling die hem trainde van zijn 14de tot zijn 19de. Houweling heeft sterk bijgedragen aan de omschakeling van een dubbelhandige naar een enkelhandige backhand en tevens aan de ontwikkeling van Krajiceks aanvallende speelstijl, die mogelijk werd gemaakt door zijn toegenomen lengte. Privé had hij het niet makkelijk door de scheiding van zijn ouders in 1986, die bovendien leidde tot een langdurige breuk (circa 2001) met zijn vader en trainer Petr.

Krajicek stopte in 1988 op 16-jarige leeftijd na 4 atheneum met de middelbare school en ging fulltime tennissen. Bondscoach KNLTB Stanley Franker gaf hem een kans bij Jong Oranje ondanks zijn slechte prestaties van dat moment. Pas vanaf dat moment begon Krajicek na circa vier jaar verval weer langzaam op niveau te komen. Hij was definitief terug toen hij eind 1989 de KNLTB Tennis Masters (indoor NK) won van Paul Haarhuis met 4-6 7-6 6-4.

De Australiër Rohan Goetzke, die in dienst van de KNLTB werkte werd de coach van zowel Krajicek als Jan Siemerink als leden van Jong Oranje.

In 1990 speelde hij voor het eerst op een ATP Challenger Tour-toernooi. Hij had toen een ranking van 314 op de ATP Wereldranglijst. Op het ATP Challenger Tour-toernooi van Verona won hij op gravel in de finale van Jacco Eltingh met 4-6 6-1 6-4. Hij won ook het tweede challengertoernooi waaraan hij deelnam in 1990. Op het gravel van het ATP Challenger Tour-toernooi van Casablanca won hij van Ctislav Doseděl met 7-6 6-3. In zijn 3de challengertoernooi haalde hij op het indoor hardcourt ATP Challenger Toernooi van Brest in 1990 de finale en verloor daarin van Cédric Pioline met 3-6 4-6. Door die prestaties bereikte hij in oktober 1990 plaats 148 op de ATP-wereldranglijst.

In 1991 kon hij voor het eerst meedoen aan een ATP Tour 250-toernooi. Op het outdoor hardcourt van het ATP-toernooi van Sydney 1991 (Sydney Outdoor) won hij in de 1ste ronde van Marc Rosset met 6-3 6-2.

Hij speelde op het Australian Open 1991 zijn eerste grandslamtoernooi. Op het hardcourt bereikte hij de vierde ronde en verloor van Cristiano Caratti met 3-6 4-6 7-6 (4) 6-3 4-6.

Op 28 januari 1991 bereikte hij met de ATP Ranking van 94 voor het eerst de top 100.[1]

Hij speelde op het outdoor hardcourt van het ATP-toernooi van Miami 1991 zijn 1ste ATP Tour Masters 1000-toernooi. Hij verloor in de 1ste ronde van Petr Korda met 6-1 3-6 2-6.

Hij won zijn 1ste ATP Tour 250-toernooi op 19-jarige leeftijd in 1991. Hij won in de finale op het outdoor hardcourt van het ATP-toernooi van Hongkong 1991 met 6-2 3-6 6-3 van Wally Masur. Na dit toernooi werd Rohan Goetzke de vaste coach van alleen Krajicek buiten dienst van de KNLTB.

In 1991 speelde hij voor het eerst op een ATP Tour 500-toernooi. Op het outdoor hardcourt van het ATP-toernooi van Tokio 1991 verloor hij in de 1ste ronde van John Fitzgerald met 1-6 4-6.

Krajiceks doorbraak kwam in 1992 toen hij voor het eerst de halve finale van een grandslamtoernooi haalde. Op 20-jarige leeftijd kon hij niet aantreden in de halve finale op de Australian Open 1992 tegen Jim Courier wegens een schouderblessure (walk-over). Dit zou het begin markeren van een carrière vol blessureleed.

Op 16 november 1992 bereikte hij met ATP Ranking 10 voor het eerst de top 10. Die week speelde hij (wegens 2 afvallers) voor het eerst in de ATP Finals (indoor). Op het tapijt won hij één groepswedstrijd van Michael Chang met 2-6 6-3 7-6 (4). In die wedstrijd raakte hij geblesseerd aan de knie.

Op het gravel van Roland Garros 1993 bereikte hij wederom de halve finale van een grandslamtoernooi. Hij verloor hij van Jim Courier met 1-6, 7-6 (2) 5-7 en 2-6.

In 1994 won hij zijn 1ste ATP Tour 500-toernooi. Dat was het ATP-toernooi van Barcelona 1994. In de finale versloeg hij op gravel Carlos Costa met 6-4 7-6 (6) 6-2. Daarmee had hij op reeds zijn 22ste toernooien gewonnen op alle 4 de ondergronden (hardcourt, gravel, gras en tapijt).

Medio 1996 had Krajicek al meer dan een jaar geen toernooi meer gewonnen. Op het gravel van het ATP-toernooi van Rome 1996 (ATP Tour Masters 1000) speelde hij echter goed en haalde de finale waarin hij verloor van Thomas Muster met 2-6 4-6 6-3 3-6. In 1996 haalde hij de kwartfinale op het gravel van Roland Garros 1996 waarin hij verloor van de latere toernooiwinnaar Jevgeni Kafelnikov met 3-6 4-6 7-6 (4) 2-6.

Krajicek trok deze stijgende lijn door en speelde goed tijdens het door hem gewonnen grandslamtoernooi Wimbledon 1996 op 24 jarige leeftijd. Op gras won hij in de eerste ronde van Javier Sánchez met 6-4 6-3 6-4. In de tweede ronde van Derrick Rostagno met 6-4 6-3 6-3. In de derde ronde van Brett Steven met 7-6 (5) 6-7 (5) 6-4 6-2. In de vierde ronde van de Wimbledonwinnaar van 1991 Michael Stich met 6-4 7-6 (5) 6-4. In de kwartfinale won hij van de nummer 1 van de wereldranglijst Pete Sampras met 7-5 7-6 (3) 6-4. Krajicek was de enige tennisser die de zegereeks van zevenvoudig Wimbledonwinnaar Sampras (1993-1995 en 1997-2000) wist te doorbreken. Krajicek won in de halve finale met 7-5 6-2 6-1 van Jason Stoltenberg. In de finale won hij met 6-3 6-4 6-3 van de Amerikaan MaliVai Washington.[2]

Op Wimbledon 1998 haalde Krajicek de halve finale waarin hij verloor van Goran Ivanišević met 3-6 4-6 7-5 7-6 (5) 13-15.

In 1998 won hij voor het eerst een ATP Tour Masters 1000-toernooi: het ATP-toernooi van Stuttgart (indoor) 1998. Dat toernooi had een schema van 64 en 48 deelnemers. Op het indoor hardcourt versloeg hij na een bye in de eerste ronde, in de tweede ronde Magnus Norman met 6-4 6-1, in de derde ronde de nummer 5 van de wereldranglijst Andre Agassi met 6-3 6-4, in de kwartfinale Goran Ivanišević met 7-6 (3) 7-6 (5) en in de halve finale de nummer 1 van de wereldranglijst Pete Sampras met 6-7 (2) 6-4 7-6 (5). In de finale versloeg hij Jevgeni Kafelnikov met 6-3 6-4 6-3. [3]

In 1999 won hij voor de tweede keer een ATP Tour Masters 1000-toernooi: het ATP-toernooi van Miami 1999. Dat toernooi had een schema van 128 en 96 deelnemers. Hij versloeg op het outdoor hardcourt na een bye in de eerste ronde, in de 2de ronde Sjeng Schalken met 6-1 4-6 6-1, in de 3de ronde Jan Siemerink met 6-3 6-2, in de 4de ronde Marat Safin met 6-3 6-1, in de kwartfinale de nummer 2 van de wereld Pete Sampras met 6-2 7-6 (6) en in de halve finale Thomas Enqvist met 6-4 6-2. In de finale versloeg hij Sébastien Grosjean met 4-6 6-1 6-2 7-5.[4] Dat was Krajiceks laatste toernooiwinst.

Op 29 maart 1999 bereikte hij zijn hoogste positie op de ATP wereldranglijst: plaats nummer 4.[5] In mei van datzelfde jaar was hij tijdens het ATP-toernooi van Hamburg vijf zeges en 1 toernooiwinst verwijderd van de nummer 1-positie op de wereldranglijst. Hij verloor echter na een bye in de eerste ronde in de tweede ronde van Hicham Arazi met 5-7 1-6.

Op het hardcourt van de US Open 1999 verloor hij in de kwartfinale van Jevgeni Kafelnikov met 6-7 (0) 6-7 (4) 6-3 6-1 6-7 (5). In die wedstrijd sloeg hij 49 aces waarmee hij het toenmalige wereldrecord brak.

Op de US Open 2000 verloor hij in de kwartfinale van Pete Sampras met 6-4 6-7 4-6 2-6. In die wedstrijd kreeg hij een blessure aan zijn elleboog die twintig maanden zou duren. Hij speelde daardoor niet van december 2000 tot mei 2002 en miste zes grandslamtoernooien op rij. Dat was feitelijk het begin van het einde.

Hij maakte zijn comeback op het gras van het ATP-toernooi van Rosmalen 2002 en verloor in de eerste ronde van Roger Federer met 2-6 5-7. Zijn volgende toernooi was Wimbledon 2002 waarin hij op gras verloor van Xavier Malisse met 1-6 6-4 2-6 6-3 7-9 wat zijn laatste grote prestatie was.

Krajicek bleef last houden van de blessure aan zijn elleboog en kon niet meer op zijn oude niveau komen. Op 19 juni 2003 stopte Krajicek na vijftien jaar op zijn 32e met fulltime tennis als gevolg van die blessure. Zijn laatste toernooi was het ATP-toernooi van Rosmalen 2003 waarin hij verloor van Olivier Mutis met 4-6 6-7. De week erna op maandag 23 juni 2003 had hij een ranking van 71 op de wereldranglijst. [6]

* = positie op het moment dat hij bekendmaakte te stoppen met tennis
** = geen ranking in verband met langdurige blessure