Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg

Een Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg (Riagg) was een Nederlandse instelling voor geestelijke gezondheidszorg, bestemd voor mensen met psychosociale of psychiatrische problemen waarvoor een opname in een psychiatrisch ziekenhuis niet nodig was, maar die te ernstig of te complex waren om door een huisarts of maatschappelijk werker afgehandeld te worden.

De Riaggs ontstonden in de jaren zeventig, op basis van een wettelijk kader, door samenvoeging van sociaal psychiatrische diensten, medisch opvoedkundige bureaus, bureaus voor levens- en gezinsvragen en instituten voor multidisciplinaire psychotherapie.

Bij een Riagg werkten vooral psychotherapeuten, psychologen, sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en psychiaters. Een behandeling bij een Riagg was altijd ambulant en begon doorgaans met een of meer intakegesprekken, waarna werd bepaald welke behandeling het meest geschikt was voor de cliënt. De behandeling bestond meestal uit gesprekken, hetzij individueel, hetzij in een groep. Daarnaast werd ook medicamenteus behandeld.

Een Riagg had ook preventie- en dienstverleningstaken, onder andere richting onderwijs en onderzoek.

In de meeste grotere plaatsen van Nederland was een Riagg te vinden. Bij de vele fusies rond de eeuwwisseling van gespecialiseerde psychiatrische instellingen tot grote 'marktgerichte' conglomeraten gingen veel Riaggs daarin op.

Per 2015 was er geen enkele zelfstandige Riagg meer conform de oorspronkelijke doelstelling en werkwijze.