Randenraedt

Randenraedt is een adellijk geslacht dat zijn naam ontleent aan het Duitse stadje Randerath, dat in de middeleeuwen deel uitmaakte van het hertogdom Gulik. De heren van Randenraedt worden al in de elfde eeuw genoemd in de overgeleverde bronnen.

In de zestiende eeuw duikt de familienaam op in de Landen van Overmaas in het huidige Zuid-Limburg. Diverse familieleden vervullen bestuurlijke functies. Cornelis van Randenraedt is schout van Schinnen omstreeks 1600. Diens zoon Frederik volgt hem op in 1622 en is later, tot zijn dood omstreeks 1648, luitenant-drossaard van Valkenburg. Een tweede zoon Adam is in 1625/1626 burgemeester van Maastricht. De laatste, een vermogend man, bouwt het nog bestaande versterkte huis Ten Dijcken tussen Schinnen en Spaubeek.

In het noorden van Limburg ontstaat een tweede tak, die begint met Hendrik van Randenraedt, een broer van de eerder genoemde Cornelis. Deze is van 1570 tot 1627 schout van Geijsteren. Een zoon van deze, Cornelis, is van 1613 tot 1643 raadsheer van het Hof van Gelder te Roermond. Een zoon uit een tweede huwelijk, eveneens Cornelis geheten, is tussen 1633 en 1650 schout van het graafschap Horn.
Joanna van Randenraedt (Brussel 1610 – Roermond 1684), een dochter van de genoemde raadsheer van het Hof van Gelre, is het bekendste lid van deze familie. Als 'geestelijke dochter' bleef zij ongehuwd, en leidde een zodanig deugdzaam leven dat zij in Roermond nog lang als een heilige werd vereerd. Haar negentiende-eeuwse grafmonument is een van de bezienswaardigheden in de kathedraal van Roermond.

De familie is in de loop van de achttiende eeuw uitgestorven.