Radslot

Het radslot is een op vuursteen gebaseerd afvuurmechanisme voor een handvuurwapen. Het werd ontwikkeld in de 16e eeuw en werd vooral toegepast op pistolen die door de cavalerie werden gebruikt. Ook veel jacht- en sportwapens werden met het radslot uitgerust.

Een 17e-eeuws Spaans radslotpistool

Het radslot is voorzien van een bladveer, die voor het afvuren door middel van een sleutel diende te worden gespannen. De bladveer was door middel van een drieschakelige ketting verbonden met een ruw metalen wieltje, vergelijkbaar met die van een moderne aansteker. Bij het overhalen van de trekker ontspande de veer en draaide het wieltje razendsnel rond. Op het wieltje drukte onder veerdruk een vuursteen van pyriet (zwavelkies) en deze wierp een regen van vonken in de pan met het pankruit, waardoor het schot werd gelost.

Dit type slot is handiger dan het lontslot omdat het niet rookt (lont ruiken), het ook in vochtige omstandigheden gebruikt kan worden en het altijd voor gebruik gereed is.

Voor algemeen militair gebruik was het radslot te duur en te moeilijk te onderhouden of repareren. Vooral de vervaardiging van de ketting was erg duur. Het radslot verdween dan ook vanaf het midden van de 17e eeuw en werd vervangen door een eenvoudiger systeem, het snaphaanslot en later het nog eenvoudiger vuursteenslot. Het is door zijn hoge prijs altijd een wapen voor de vermogende klasse geweest.

De uitvinding wordt toegeschreven aan Leonardo da Vinci. Willem van Oranje werd met dit type pistool doodgeschoten door Balthasar Gerards.