Kasteel van Quéribus

Het kasteel werd in 1020 voor het eerst vermeld. Het behoorde toe aan graafschappen die onderdeel waren van het Spaanse Koninkrijk Aragon.[1] Later was het kasteel een van de zogenaamde "vijf zonen van Carcassonne", samen met de kastelen van Peyrepertuse, Puilaurens, Aguilar en Termes. De vijf kastelen waren de buitenposten van de stad Carcassonne en samen dekten ze een deel van de zuidflank van Frankrijk.

Het kasteel van Quéribus wordt door sommigen beschouwd als de laatste burcht van de katharen. Na de val van Montségur in 1244 moeten een aantal katharen een veilig heenkomen hebben gezocht in een kasteel aan de grens met Spanje en Quéribus zou dat kasteel geweest kunnen zijn. In 1255 zond Frankrijk soldaten naar het zuiden om deze laatste burcht op te sporen en in te nemen, maar de katharen wisten zonder gevecht te ontsnappen. Het kasteel gaf zich na een korte belegering in hetzelfde jaar over aan de Fransen.

Met de Vrede van de Pyreneeën in 1659 kwam de grens tussen Frankrijk en Spanje een stuk zuidelijker te liggen, op de huidige locatie. Daarmee verloren de "zonen van Carcassonne" goeddeels hun belang.

Het kasteel is een monument historique sinds 1907.[1] In 1951 en tussen 1998 en 2002 werden restauratiewerkzaamheden uitgevoerd en sinds 2002 is het kasteel toegankelijk voor het publiek. Het kasteel geldt als een van de burchten van de katharen, maar die term is een vinding van de toerismebranche en heeft geen historische oorsprong.

Zie de categorie Château de Quéribus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.