Punch Brothers

De Punch Brothers is een Amerikaanse band onder leiding van mandolinist Chris Thile. De band bestaat naast Thile uit Gabe Witcher (viool), Noam Pikelny (banjo), Chris Eldridge (gitaar) en Paul Kowert (contrabas). De muziekstijl van de Punch Brother is omgeschreven als bluegrass-instrumentatie met modern klassieke structuren, en als Amerikaanse klassieke kamermuziek met invloeden van country en folk.[1][2]

Punch Brothers
Achtergrondinformatie
Jaren actief2006 – heden
OorsprongBrooklyn (New York),
Verenigde Staten
Genre(s)Progressive bluegrass, akoestische muziek, modern klassiek
Label(s)Nonesuch Records
Leden
Mandoline, zangChris Thile
VioolGabe Witcher
GitaarChris Eldridge
ContrabasPaul Kowert
Oud-leden
Bryan Sutton
Greg Garrison
Website
Portaal    Muziek

Het meest recente album dat door de band werd uitbracht, All Ashore, werd in februari 2019 bekroond met de Grammy Award for Best Folk Album tijdens de 61e Grammy Awards.

Geschiedenis

Het begin: 2006–2007

Chris Thile vormde de band in 2006 om een nieuw album op te nemen, dat How to Grow a Woman from the Ground zou gaan heten. In een interview met de Nashville City Paper beschreef Thile de vorming van de band:[3]

"Wij [Thile en zijn jeugdvriend Gabe Witcher] kwamen op een avond samen om veel geld uit te geven, te veel wijn te drinken, steaks te eten en medelijden met elkaar te hebben over onze mislukte relaties. We hadden een paar dagen eerder al samen gespeeld en besloten toen om samen iets met muziek te gaan doen. (...) Ik wist dat ik een band met Gabe wilde vormen, maar ik wist niet of het een rockband zou worden, of een ambitieuze akoestische klassieke group of een bluegrassgroep."

Aanvankelijk kreeg de band de naam The How to Grow a Band. In 2007 veranderde de band officieel zijn naam naar The Tensions Mountain Boys en uiteindelijk naar Punch Brothers. De naam van de band is afgeleid van een oorwormjingle uit Mark Twains korte verhaal "A Literary Nightmare".[4] Het refrein van deze jingle bestaat uit twee regels: "Punch, brothers! punch with care! Punch in the presence of the passenjare".

Punch: 2007–2009

Chris Thile bij een optreden in Bellevue (Washington), 2008

Op 17 maart 2007 debuteerde de band in Carnegie Hall met "The Blind Leaving the Blind", een suite van veertig minuten bestaande uit vier delen. Thile heeft verklaard dat het stuk gedeeltelijk geschreven is naar aanleiding van zijn scheiding in 2003.

Op 13 februari 2008 startte de band de eerste nationale tour als Punch Brothers. Op 26 februari brachten ze hun eerste album uit genaamd Punch, onder het label Nonesuch Records. Het album bevat onder meer Thile's suite "The Blind Leaving the Blind", en vele andere originele nummers.[5]

Toen Thile in maart 2008 gevraagd werd naar een vervolgalbum, zei Thile "er komt zeker nog een album."[6] Op 8 november 2008 kondigde de band op hun website aan dat ze afscheid hadden genomen van bassist Greg Garrison. Paul Kowert, die destijds studeerde aan het Curtis Institute of Music, kwam hiervoor in de plaats.

Antifogmatic: 2010

Antifogmatic, het tweede album van de Punch Brothers, werd uitgebracht op 15 juni 2010 en bevat tien nummers in zowel traditionele bluegrass- als newgrass-stijlen. Hoewel bassist Kowert al twee jaar hiervoor veel met de band toerde ter ondersteuning van Punch, is Antifogmatic het eerste album waarin hij te horen is. Antifogmatic werd geproduceerd door Jon Brion. Het album is vernoemd van een 19e-eeuws drankje, vergelijkbaar met grog.[7]

Rond deze periode werd van de band een documentaire gemaakt genaamd How to Grow a Band, geregisseerd door Mark Meatto. De documentairemakers onderzochten "de spanningen tussen individuele talenten en groepsidentiteit, kunst en commercie, jeugd en wijsheid". De film ging in première op het 42ste Nashville Film Festival op 15 april 2011.[8]

Who's Feeling Young Now?: 2012

De band bracht in februari 2012 hun derde album uit, Who's Feeling Young Now?. Kort hierop werkten ze mee met 'Dark Days', een nummer in de soundtrack van The Hunger Games uit 2012. In november 2012 brachten ze Ahoy! uit, een 5 nummers tellende EP van Who's Feeling Young Now?.

The Phosphorescent Blues: 2015

In november 2014 bracht de band een nieuw single uit, getiteld "I Blew It Off", van een toen nog naamloos vierde album. Een maand later kondigde de band aan dat het nieuwe album, The Phosphorescent Blues, op 27 januari 2015 uigebracht zou worden. Julep, een van de meer populaire nummers van het album, werd genomineerd voor Best American Roots Song tijdens de Grammy Awards 2016.[9] The Phosphorescent Blues bereikte de top 10 in rock-, folk- en bluegrass-hitlijsten.[10]

Discrografie

Albums

Titel Releasedatum Label Peak chart posities[11]
US Grass US US Heat US Rock US Folk
Punch 26 februari 2008 Nonesuch Records 1 10
Antifogmatic 15 juni 2010 Nonesuch Records 2 128 1 39 2
Who's Feeling Young Now? 14 februari 2012 Nonesuch Records 1 76 19 5
Ahoy! EP 13 november 2012 Nonesuch Records 1 144 42 7
The Phosphorescent Blues 27 januari 2015 Nonesuch Records 1 37 9 4
The Wireless EP 20 november 2015 Nonesuch Records 1 34 9
All Ashore 20 juli 2018 Nonesuch Records 1 48 8

Videoclips

Jaar Video Regisseur
2013 "Movement and Location"[12] Danny Clinch
2018 "It's All Part of the Plan" Alex Chaloff
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.