Prix Roger Nimier

De prix Roger-Nimier is een Franse literatuurprijs die gecreëerd is in 1963 ter ere van de een jaar daarvoor overleden romanschrijver Roger Nimier.

Lijst van de winnaars van de prix Roger-Nimier
  • 1963 : Jean Freustié voor La Passerelle, Bernard Grasset
  • 1964 : André de Richaud voor Je ne suis pas mort, France Empire
  • 1965 : Niet uitgegeven
  • 1966 : Clément Rosset voor Lettre sur les chimpanzés, Gallimard
  • 1967 : Éric Ollivier voor J'ai cru trop longtemps aux vacances, Denoël
  • 1968 : Patrick Modiano voor La Place de l'Étoile, Gallimard
  • 1969 : Michel Doury voor L'Indo, Julliard
  • 1970 : Robert Quatrepoint voor Mort d'un Grec, Denoël
  • 1971 : François Sonkin voor Les Gendres, Denoël
  • 1972 : ex aequo Claude Breuer voor Une journée un peu chaude, France Empire
  • 1972 : ex aequo André Thirion voor Révolutionnaires sans révolution, Robert Laffont
  • 1973 : Inès Cagnati voor Le jour de congé, Denoël
  • 1974 : François Weyergans voor Le Pitre, Gallimard
  • 1975 : Frédéric Musso voor La Déesse, La Table Ronde
  • 1976 : Alexandre Astruc voor Ciel de cendres, Le Sagittaire
  • 1977 : Emil Cioran voor zijn gehele oeuvre
  • 1978 : Érik Orsenna voor La Vie comme à Lausanne, Éditions du Seuil
  • 1979 : Pascal Sevran voor Le Passé supplémentaire, Olivier Orban
  • 1980 : Gérard Pussey voor L'Homme d'intérieur, Denoël
  • 1981 : Bernard Frank voor Solde, Flammarion
  • 1982 : Jean Rolin voor Journal de Gand aux Aléoutiennes, Jean-Claude Lattès
  • 1983 : Denis Tillinac voor L'Été anglais, Robert Laffont
  • 1984 : Didier Van Cauwelaert voor Poisson d'amour, Éditions du Seuil
  • 1985 : Antoine Roblot voor Un beau match, La Table Ronde
  • 1986 : Jacques-Pierre Amette voor Confessions d'un enfant gâté, Olivier Orban
  • 1987 : Alain Dugrand voor Une certaine sympathie, Jean-Claude Lattès
  • 1988 : Jean-Claude Guillebaud voor Le Voyage à Kéren, Arléa
  • 1990 : Éric Neuhoff voor Les Hanches de Lætitia, Éditions Albin Michel
  • 1991 : Stéphane Hoffmann voor Château Bougon, Albin Michel
  • 1992 : François Taillandier voor Les Nuits Racine, Éditions de Fallois
  • 1993 : Dominique Muller voor C'était le paradis, Éditions du Seuil
  • 1994 : Stéphane Denis voor Les événements de 67, Plon
  • 1995 : Dominique Noguez voor Les Martagons, Gallimard
  • 1996 : Éric Holder voor En compagnie des femmes, Le Dilettante
  • 1997 : Jean-Paul Kauffmann voor La Chambre noire de Longwood : le voyage à Sainte-Hélène, La Table ronde
  • 1998 : Jérôme Garcin voor La Chute de cheval, Gallimard
  • 1999 : Marc Dugain voor La Chambre des officiers, Jean-Claude Lattès
  • 2000 : Arnaud Guillon voor Écume Palace, Arléa
  • 2001 : Charles Dantzig voor Nos vies hâtives, Bernard Grasset
  • 2002 : Nicolas d'Estienne d'Orves alias Néo voor Othon ou l'aurore immobile, Manitoba-les Belles lettres
  • 2003 : Marie-Claire Pauwels voor Fille à papa, Éditions Albin Michel
  • 2004 : ex-aequo David Foenkinos voor Le Potentiel érotique de ma femme, Gallimard
  • 2004 : ex-aequo Adrien Goetzvoor La Dormeuse de Naples, Le Passage
  • 2005 : Bernard Chapuis voor La Vie parlée, Stock
  • 2006 : Christian Authier voor Les liens défaits, Stock
  • 2007 : Jean-Marc Parisis voor Avant, pendant, après (Stock)
  • 2008 : Yannick Haenel voor Cercle (L'infini)
  • 2009: Xavier Patier voor Le silence des termites, La Table Ronde
  • 2010: Nelly Alard voor Le Crieur de nuit, Gallimard
  • 2011: Françoise Dorner voor Tartelettes, jarretelles et bigorneaux, Éditions Albin Michel
  • 2012: Jean-Luc Coatalem voor Le Gouverneur d'Antipodia, Éditions Le Dilettante
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.