Platanenhof

Ondanks de weerstand tegen het katholicisme in de Gouden Eeuw, wisten katholieken rond 1684 geld in te zamelen voor de bouw van een jongensweeshuis. Voor katholieke meisjes was er al een onderkomen aan het Spui, dat later zou uitgroeien tot het Maagdenhuis. Maar jongens moesten tot die tijd worden ondergebracht bij particulieren. Op de restanten van een houten woonhuis uit 1550 werd aan de Lauriergracht in de Jordaan een gebouw opgetrokken, waarvan het eerste gedeelte in 1686 als weeshuis voor jongens in gebruik werd genomen. Architect Steven Vennecool, koos daarbij voor een strak ontwerp in navolging van Adriaan Dortsman. In 1705 kwam het hoofdgebouw aan de Elandsstraat klaar, en rond 1790 werd het complex verder uitgebreid. In 1883 werd het laatste gedeelte afgebouwd.

Het gebouw heeft tot 1954 zijn functie als weeshuis behouden. Daarna werd het een opvanghuis voor voogdijkinderen, zowel voor jongens als meisjes, waarbij de voorwaarde van katholieke gezindheid werd losgelaten. In 1971 werd er een psychiatrische inrichting in gevestigd, die in 1992 naar een andere locatie moest verhuizen omdat niet meer voldaan werd aan de eisen voor een dergelijke instelling. Van 1992 tot 1997 werd het complex gerenoveerd en gerestaureerd. Sindsdien is het gebouw in gebruik als appartementencomplex met 22 huurwoningen, een jeugdtheater en een kinderdagverblijf.

Onder het complex bevindt zich een gangensysteem, waarvan men vermoedde dat dit het weeshuis met de voormalige kloosters in de omgeving verbond. Tijdens de oorlog werden er wapens voor het verzet verborgen. Sommigen achten het waarschijnlijker dat het om een stelsel van waterkelders gaat.