Pimen I van Moskou

Pimen I werd geboren in Noginsk. Op 5 december 1925 werd hij monnik in het Sretenskyklooster in Moskou. Hij bracht ook enkele jaren door in andere Russische kloosters en kathedralen, waaronder in Moerom, Odessa en Pskov. In 1954 werd Pimen hoofd van de Troitse-Sergieva Lavra.

Op 14 november 1961 werd Pimen aangesteld als metropoliet van Leningrad en Staraja Ladoga, vanaf 1963 leidde hij als metropoliet van Kroetitsk en Kolomna het bisdom Moskou. Tevens kreeg hij dat jaar de Orde van de Rode Vlag van de Arbeid, een van de hoogste onderscheidingen in de Sovjet-Unie. Pimen was vanaf 1963 lid van de wereldvredesraad. Na de dood van patriarch Aleksi I van Moskou werd Pimen in 1971 verkozen tot 14e patriarch.

Bij de benoeming was er geen schriftelijke geheime stemming. Pimen was de enige voorgeschreven kandidaat. Hij moest mondeling gekozen worden. Ieder afgevaardigde moest zeggen: "Ik, de geestelijkheid en de gelovigen van het diocees (...) kies als patriarch van Moskou en geheel Rusland zijne eminentie Pimen, metropoliet van Kroetitsk." Hiertegen hebben bisschoppen uit het Westen; metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, aartsbisschop Basil (Krivocheine) van Brussel en België en bisschop Dionissij (Loekine) van Rotterdam zich verzet.

Pimen had als patriarch de taak om een christelijke kerk te leiden in een staat die werd geregeerd door een Communistische Partij die openlijk beweerde atheïst te zijn. De staat legde de macht van de kerk sterk aan banden. Pimen werkte nauw samen met de autoriteiten. Zo nam hij deel aan talloze 'vredesbewegingen' gesponsord door de overheid. In 1969 en 1971 kreeg hij de Vredesfondsmedaille en in 1970 de Gouden Medaille "Борцу за мир" ("Vechter voor Vrede").

Tegen het einde van zijn periode als patriarch organiseerde Pimen een viering ter gelegenheid van het duizendjarig jubileum van de doop van het Kievse Rijk.

Zijn opvolger werd patriarch Aleksi II van Moskou.

• Pimen (Izvekov) (Russisch)