Philip Hammond

Hammond studeerde aan de Universiteit van Oxford. Hij werd in 1997 gekozen als lid van het Lagerhuis voor het kiesdistrict Runnymede and Weybridge.

De eerste ministerpost van Philip Hammond was die op het ministerie van Transport. Hij leidde dit departement één jaar, waarna hij overgeplaatst werd naar het ministerie van Defensie. Op 15 juli 2014 volgde hij vervolgens William Hague op als minister van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest. Op 13 juli 2016 werd hij de Chancellor of the Exchequer in het kabinet van Theresa May.[1]

Na de verkiezing van Boris Johnson als leider van de Conservative Party diende Hammond zijn ontslag in als minister. Hij werd een van de leidende figuren in het verzet binnen de Conservatieve fractie tegen het brexit-beleid van Johnson. Op 3 september 2019 werd Hammond samen met twintig andere parlementariërs uit de Conservatieve fractie gezet. Zij hadden steun gegeven aan een motie die het mogelijk zou maken dat het Lagerhuis een no-deal brexit kon blokkeren. Hammond had daarna zitting als niet-partijgebonden parlementslid.[2] Hij stelde zich niet kandidaat voor de Lagerhuisverkiezingen van 12 december 2019.[3]

Zie de categorie Philip Hammond van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.