Petrus Cunaeus

Petrus Cunaeus (Vlissingen, ca. 1586 - Leiden, 2 december 1638), ook wel Pieter van der Cun of Peter van der Kun, was een Nederlandse hoogleraar.

Petrus Cunaeus
Portret van Petrus Cunaeus door Hieronymus van der Mij (1616)
Algemene informatie
Geborenca. 1586
GeboorteplaatsVlissingen
Overleden2 december 1638
OverlijdensplaatsLeiden
Land Nederland
Beroephoogleraar
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur

Biografie

Cunaeus werd in Vlissingen geboren en verhuisde drie maanden later met zijn vader mee naar Middelburg. In mei 1601 werd hij bij de Universiteit Leiden bij de litterarische faculteit ingeschreven. Al vroeg schreef hij theologische disputaties; in 1605 onder leiding van Jacobus Arminius en in 1606 onder Franciscus Gomarus. Onder Johannes Drusius legde hij zich toe op de Hebreeuwse taal, en op aandrang van Joseph Scaliger ook op het Chaldeeuws en Syrisch. In 1607 werd Cunaeus opnieuw ingeschreven bij de universiteit in Leiden, ditmaal bij Theologie.[1]

In 1612 werd Cunaeus benoemd tot buitengewoon hoogleraar Latijn. In 1615 promoveerde hij in de rechten. Hij fungeerde in 1623-1624, 1632-1633, 1637-1638 als rector magnificus van de Universiteit Leiden.

Cunaeus trouwde in 1616 met Maria van Zeyst, dochter van Nicolaus van Zeyst en kleindochter van Johan van Banchem, president van de Hoge Raad. Hij kreeg 8 zoons en 5 dochters.

Bibliografie (selectie)
  • Satyra Menippea (1612): hekelschrift waarin Cunaeus de theologen van zijn tijd neerzette als pseudowetenschappers. Het zette kwaad bloed onder de contraremonstranten en leidde tot verstoring van zijn colleges door de studenten.
  • De Republica Hebraeorum libri tres (1617): over het staatsbestel van de Joden ten tijde van het Oude Testament, waarin ook zijn eigen opvattingen over de verhouding van kerk en staat hun neerslag vonden.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.