Peter Piot

Peter baron Piot (Keerbergen, 17 februari 1949) is een Belgisch arts en professor. Hij is een voormalig assistent-secretaris-generaal van de Verenigde Naties en was directeur van UNAIDS. Sinds 2008 is hij professor aan het Imperial College in Londen.

Peter Piot

Levensloop

Peter Piot is een zoon van René Piot (1925-2016), die directeur-generaal was van de Nationale Dienst voor de Afzet van land- en tuinbouwproducten (in de omgang de Afzet genoemd).

Tijdens zijn studentenjaren voerde Peter actie binnen de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), de trotskistisch-linkse beweging en partij, in het voetspoor van Ernest Mandel.

In 1974 studeerde hij af als arts aan de Rijksuniversiteit Gent waarna hij in 1976 mede-ontdekker werd van het ebolavirus in Zaïre.[1] Hij vloog naar het dorp bij de Ebola-rivier, en werd zo persoonlijk verantwoordelijk voor het bedwingen van de eerste epidemie. In 1980 behaalde hij een doctoraat in de microbiologie aan de Universiteit Antwerpen, waarna hij ging werken in het Instituut voor Tropische Geneeskunde. Hij werd later directeur van de London School of Hygiene & Tropical Medicine.

In 1995 werd hij in de Belgische erfelijke adelstand opgenomen, met de persoonlijk titel van baron. Van 2008 tot 2012 was hij voorzitter van de Koning Boudewijnstichting.

In 2009 werd hij de eerste directeur van het Institute for Global Health van het Imperial College in Londen.[2]

Aids

Van 1991 tot 1994 was Piot voorzitter van de International AIDS Society. Van 1992 tot 1994 werkte hij als geassocieerd directeur aan de aids-programma's van de Wereldgezondheidsorganisatie.

Op 12 december 1994 werd hij benoemd tot directeur van UNAIDS en tevens assistent secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Hij oefende beide functies uit tot eind 2008.

Publicaties
  • In 2012 publiceerde hij het autobiografische No Time To Lose: A life in pursuit of deadly viruses, geschreven in samenwerking met Ruth Marshall, vertaald in het Frans, Nederlands, Japans en Koreaans.
  • Aids between science and politics, Columbia University Press, 2015.
  • Hij publiceerde 17 boeken en circa 600 wetenschappelijke artikels.
Zie de categorie Peter Piot van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.