Persoonlijke fout (basketbal)
Een persoonlijke fout (ook wel P genoemd) is een term uit het basketbal. Een speler krijgt een persoonlijke fout, wanneer deze opzettelijk fysiek contact met een tegenstander heeft, waarbij deze tegenstander gehinderd wordt. Deze fout bestaat, omdat basketbal een zogenaamde non-contact sport is.
Omdat fysiek contact niet altijd te voorkomen is, en het hinderen van een tegenstander tot op zekere hoogte ook onderdeel van het spel is, zijn persoonlijke fouten niet altijd te voorkomen, en komen ze dus ook regelmatig voor. Hierdoor wordt een persoonlijke fout niet als onsportief gedrag gezien. Voor excessief fysiek contact bestaat de term onsportieve fout.
Straf
- Bij een simpele persoonlijke fout, krijgt de tegenstander een inworp vanaf de zijlijn, welke door de speler moet worden uitgevoerd, waartegen de fout is gemaakt;
- De tegenpartij krijgt 2 vrije worpen, wanneer de persoonlijke fout wordt begaan tegen een speler die op doel schiet, maar mist;
- een enkele vrije worp, wanneer de schietende speler met zijn worp wel gescoord heeft;
- drie vrije worpen, wanneer de mislukte doelpoging een driepunter betreft.
- Als een team in een speelkwart vier fouten in totaal heeft gekregen, wordt iedere volgende persoonlijke fout met twee vrije worpen bestraft;
- Een sprongbal, wanneer beide spelers tegelijk een persoonlijke fout begaan.
Wanneer een speler vijf persoonlijke fouten heeft gekregen, moet deze het speelveld verlaten. De coach mag wel een wisselspeler daarvoor in de plaats laten komen. In de NBA (Amerikaanse Basketbalcompetitie) moet je het veld pas verlaten na zes persoonlijke fouten.
Geschiedenis
Toen basketbal in 1891 werd bedacht door James Naismith, was geen enkel contact toegestaan. Bovendien golden met de bal lopen of deze met de vuist slaan eveneens als een persoonlijke fout. De straf bij twee persoonlijke fouten was uitsluiting van het spel tot het volgende doelpunt van de tegenstander.