Peniculid
De peniculiden zijn een orde van ciliate protozoa, waaronder de bekende Paramecium en verwante geslachten, zoals Frontonia, Stokesia, Urocentrum en Lembadion. De meeste zijn relatief grote, zoetwatervormen die zich voeden door kleinere organismen in de mond te vegen. Ze hebben rare levenscycli en vormen in veel gevallen niet eens rustende cysten.
Geplaatst: 26-04-2020 Beoordelingslijst dagpagina  Ten minste een van de mensen die meewerken aan Wikipedia vindt dat deze pagina in deze vorm niet binnen de Wikipedia-encyclopedie past. De pagina is daarom aangedragen op de beoordelingslijst. Daar is mogelijk ook een meer gedetailleerde reden voor de beoordelingsnominatie te vinden. Help mee dit artikel te verbeteren, zodat het voldoet aan de conventies van Wikipedia. Na plaatsing op de beoordelingslijst blijft dit artikel minstens twee weken staan, zodat eventuele bezwaren ingebracht kunnen worden. Als u het artikel zodanig kunt verbeteren dat daarmee de redenen voor verwijdering komen te vervallen, aarzel dan vooral niet om het te verbeteren. Vergeet niet om dit op de genoemde lijst te vermelden. Indien u van mening bent dat het artikel dusdanig is verbeterd en aangepast dat het wel binnen Wikipedia past, vraag dan op de lijst (of aan de nominator) of dit sjabloon verwijderd mag worden. NB: deze melding dient te blijven staan tot de beoordelingsdiscussie afgesloten is. |
Meestal heeft het lichaam uniforme, dichte trilharen, die ook een vestibule bedekken die voorafgaat aan de mond. Extrusomen zijn kenmerkend in de vorm van spindeltriococyten, die draadachtige assen vrijgeven, en nooit mucocysten. De orale trilharen bevatten peniculi, die overeenkomen met de membranellen van verwante groepen, die parallel aan de mond diep in de mondholte zijn aangebracht. Nematodesmata (staafjes) komen voort uit de basis van de orale of periorale trilharen, maar deze ondersteunen geen cyrtos zoals in sommige andere klassen. Er worden twee suborders herkend:
De Frontoniina hebben typisch een ondiepe mondholte, met een lang paroraal membraan en dichtere somatische kineties rechts van de mond. Deze worden ophryokineties genoemd en nemen deel aan de vorming van de nieuwe mond tijdens celdeling. De Parameciina hebben doorgaans een diepere mondholte, met peniculi voornamelijk voor de mond, en het parorale membraan is verminderd, hoewel het nog steeds aanwezig is in de tussenfase. De peniculiden werden voor het eerst gedefinieerd door Fauré-Fremiet in 1956. Oorspronkelijk waren ze een van de drie suborden van de hymenostomen, die nu worden behandeld als subklassen van de Oligohymenophorea. Ze werden in 1985 door Small en Lynn in twee suborders verdeeld, die ze in de klasse Nassophorea plaatsten vanwege ultrastructurele eigenaardigheden zoals de aanwezigheid van nematodesmata, waarvan werd aangenomen dat het erop duidde dat de cyrtos secundair afwezig waren. Meer recente regelingen keren deze beweging echter om.
Referenties
Lynn DH (2008-06-24). The Ciliated Protozoa: karakterisering, classificatie en gids voor de literatuur (3 red.). Springer. p. 411–412. ISBN 978-1-4020-8239-9.