Pavel Schilling

Schilling, van Baltisch-Duitse afkomst, werkte als tolk en diplomaat op de Russische ambassade in München. Daar aanschouwde hij voor het eerst elektriciteit en de mogelijkheden ervan. Binnen korte tijd had hij een manier ontwikkeld om explosieven van een afstand via elektrische draden tot ontploffing te brengen. In 1813/14 keerde hij terug naar Rusland om met grote inzet te vechten tegen het leger van Napoleon. Na eervol uit het leger te zijn ontslagen ging hij naar Parijs, waar hij verderging met zijn elektrotechnische experimenten.

Zijn grootste passie werd telegrafie. In Duitsland had hij reeds de eerste elektrische telegrafen van Sömmering gezien, die met elektriciteit werkte opgewekt met elektriseermachines. Na de ontdekking van elektromagnetisme door Ørsted ging Schilling aan de slag om op basis van dit nieuwe principe een werkbaarder telegrafiesysteem te maken.

De eerste versie van zijn elektromagnetische telegraaf werd begin 1830 opgezet in Schillings appartement in Sint-Petersburg. Hij was daarbij de eerste die gebruik maakte van een tweedraads verbinding en ontwikkelde hierbij een binaire code voor zijn signaaltransmissie.

Buiten Rusland werd zijn uitvinding in eerste instantie nauwelijks opgemerkt, totdat twee Duitsers – Carl Friedrich Gauss en Wilhelm Eduard Weber – in 1832 Schillings demonstratie zagen. Het jaar daarop hadden Gauss en Weber hun eigen telegraaf ontwikkeld die een afstand overbrugde van meer dan twee kilometer.[1] In Engeland ging er een Brit met zijn uitvinding vandoor. Na een demonstratie mocht William Fothergill Cooke een kopie van Schillings telegraaf meenemen naar Engeland, waar hij het liet octrooieren als zijn eigen uitvinding.[2] Met hulp van Charles Wheatstone bouwde Cooke hiermee een commercieel telegrafienetwerk mee op.