Paradise Ballroom

Dit keer werd een vat bekende musici opengetrokken om de plaat op te nemen:

• Graeme Edge - drums (Moody Blues);
• Adrian Gurvitz - zang, gitaar (Gun, Three Man Army, Baker-Gurvitz Army);
• Paul Gurvitz - zang, basgitaar (idem);
• Ann Odell - toetsen (Blue Mink, begeleidingsband van Bryan Ferry);
• Tony Hymas - toetsen (later Mott the Hoople);
• Blue Weaver - toetsen (The Bee Gees, Strawbs);
• Rebop Kwaku Baah - percussie;
• B.J. Cole - steelgitaar;
• Memphis Horns - blazers.

Alle composities zijn van Edge en Adrian Gurvitz, die het album ook produceerden.

1. Paradise Ballroom (8:13);
2. Human (6:04);
3. Everybody nees somebody (3:22);
4. All is fair in love (5:03);
5. Down, down, down (5:50);
6. In the night of the light (3:06);
7. Caroline (5:57);
8. Be my eyes (3:58).

Het wordt beschouwd als de zwakste soloplaat van de leden van de Moody Blues. Dat komt doordat men kennelijk niet kon kiezen welke stijl dit album mee moest krijgen. Je hoort invloeden van rock, disco, maar ook een lichte verschuiving naar punk, dat in Engeland opkwam. Het is de mengelmoes van stijlen, die dit album nekt.

• het album kwam uit op Decca; de tijden van Threshold Records leken voorbij, voor de toekomst van de Moody Blues zelf werd gevreesd;
• Be my eyes stond niet op de LP, het was een B-kant van single Everybody needs somebody;
• Graeme Edge was de eerste met een echt soloaobum en ook de laatste; na dit album kwamen de Moodies weer bij elkaar en leverden Octave af;
• hoes is wederom van Petagno III.