Oudlandpolder

Een oudlandpolder is een polder waar de invloed van de zee reeds lange tijd werd 'uitgeschakeld' door de aanleg van dammen of kleine defensieve zeewerende dijken.

Oudlandpolders ontstonden doorgaans vóór de 13e eeuw, en ze werden - als geheel - voorafgegaan door de aanleg van kleinere inpolderingen.

Oudlandpolders vormen vaak een lagergelegen kern in een poldergebied, waaromheen later nieuwlandpolders werden aangelegd. Deze laatste konden langer opslibben en liggen daardoor hoger. Oudlandpolders konden ontstaan vanuit een zand- of slijkplaat, die na de aanleg van dijken of dammen, ofwel een eiland vormde (cfr. het Eiland van Cadzand), ofwel een nieuwe 'schil' als aanwas of landwinning op het oorspronkelijke vasteland.

Oudland staat tegenover nieuwland, waar de invloed van de zee pas in meer recente tijd werd uitsloten.

In Vlaanderen vinden we Oudland onder meer tussen de Zydelinge en de Gentele, in Zeeland rondom Cadzand, zoals de Oudelandse Polder, en in de nabijheid van Hulst.

Nieuwland vinden we onder meer in het achterland of hinterland van het Zwin (Knokke-Heist) of in het Sloegebied tussen Walcheren en Zuid-Beveland.