Orkneyeilanden

De eerste mensen vestigden zich op Orkney in het vierde millennium voor Christus. Het Neolithische Hart van Orkney, bestaande uit Skara Brae, de Stones of Stenness, de Ring of Brodgar en de tombe Maes Howe, is een werelderfgoed dat een goed overzicht geeft van de steentijd. Tevens zijn er op de Orkneyeilanden vele archeologische vondsten gedaan die betrekking hebben op de bronstijd en de ijzertijd, zoals de brochs en Earth Houses. Voorbeelden hiervan zijn de Broch of Gurness, gelegen op het noordelijk deel van Mainland, en het Grain Earth House in Kirkwall. Bewoners uit deze laatste periodes zijn de Picten.

De eerste schriftelijke vermelding van Orkney als "Orkas" stamt van de Griek Pytheas, die in 325 v. Chr. rond Groot-Brittannië zeilde[2]. Zijn werk Ta peri tu Ōkeanu is verlorengegaan, maar hij wordt geciteerd in overgeleverde werken zoals van Timaeus, de Geographika door Strabo, Naturalis historia door Plinius de Oudere en Bibliotheca historica door Diodoros van Sicilië.

In de 8ste en 9de eeuw werden de eilanden gekoloniseerd door Vikingen. Zo werd Orkney door de kolonisatie het centrum van de Vikingbeschaving van Groot-Brittannië. De geschiedenis van Orkney staat opgetekend in de Orkneyinga Saga. De invloed van de vikingen gaat zo ver dat tot in de 19de eeuw hier Norn werd gesproken in plaats van Gaelisch. Ook stammen vele plaatsnamen uit het Norn.

Aan het einde van de middeleeuwen werd Orkney als bruidsschat aan Schotland gegeven. Deze periode wordt gekenmerkt door wanorde. In de 18de eeuw was er een bloeiperiode dankzij de productie van potas door verbranding van zeewier. Potas werd gebruikt als bestanddeel in de glasindustrie. Veel landhuizen dateren uit deze tijd.

Op de eilanden is landbouw nu de belangrijkste inkomstenbron, en dan specifiek rundveehouderij en zuivelproductie. Daarnaast wordt er gedestilleerd (Highland Park-whisky) en is er toerisme. Er wordt ook olie ontgonnen in de Noordzee. Deze wordt via de Orkaden naar Europa gebracht.

De Orkneyeilanden speelden een belangrijke rol in beide wereldoorlogen, omdat ze een natuurlijke haven en beschutte baai vormden voor de Britse vloot met de naam Scapa Flow. In 1939 is een Duitse U-boot Scapa Flow binnengedrongen en deze heeft het oude slagschip HMS Royal Oak tot zinken gebracht, waarbij 833 opvarenden omkwamen.