Orde der Transformanten
De Orde der Transformanten is een kerkgenootschap, gevestigd in Hoeven (Noord-Brabant).[1] Het is een algemeen nut beogende instelling.[2] Ze beschouwt zichzelf als een geloofsbeweging die zich baseert op Gods woord. Naar eigen zeggen richt zij zich wereldwijd op eenieder, 'ongeacht ras, seksuele geaardheid, geslacht, individuele achtergrond of leeftijd'.
Orde der Transformanten
| ||||
Indeling | ||||
Hoofdstroming | Nieuwe religieuze beweging | |||
Aard | ||||
Locatie | Nederland | |||
Aantal leden | 100 | |||
Oprichter(s) | Robert Baart | |||
Leider | Kirsten Smeets | |||
Overzicht | ||||
Officiële website | Orde der Transformanten | |||
|
De leden van de Orde komen samen in erediensten, waarin Gods Woord door een van de voorgangers van de Orde wordt vertaald naar de dagelijkse praktijk.[3]
Geschiedenis
De Orde der Transformanten is in 2003 opgericht door een aantal mensen van katholieke en protestantse huize, waaronder voorganger Robert Baart. Sinds 2008 heeft de Orde meerdere voorgangers, ‘Doctores’, waaronder Kirsten Smeets, theoloog en religiewetenschapper.[4]
Organisatie
Leden van de Orde der Transformanten leven in zogeheten cirkels; dit zijn in het geloof verbonden groepen van mensen, behorende tot dezelfde geestelijke familie. Geloofsgenoten kunnen ervoor kiezen om in een leefgemeenschap samen te wonen, maar kunnen ook kiezen voor een andere woonvorm.
De Orde houdt haar organisatie strikt gescheiden van de geloofsleer. Het bestuur is verantwoordelijk voor de organisatie; hieronder valt onder andere het benoemen en ontslaan van de voorgangers, de zogeheten Doctores.
De Doctores zijn verantwoordelijk voor de geloofsleer. Zij hebben geen enkele bemoeienis met de organisatie, zo ook het bestuur op haar beurt geen enkele bemoeienis heeft met de leer.
Een persoon kan niet tegelijkertijd zowel lid van het bestuur als voorganger zijn.
Incidenten
In 2015 werden twee leden van de Orde der Transformanten definitief vrijgesproken van betrokkenheid bij een schietincident uit 2008, nadat het OM tevergeefs hoger beroep had ingesteld.[5][6] In een andere zaak is een lid wel veroordeeld.
Het kerkgenootschap zelf is nooit als verdachte aangemerkt.
Literatuur
- Carine Damen, Ik was gek van geluk. Verhalen uit sektarische bewegingen, Amsterdam 2013.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|