Omgevingsvergunning

Een omgevingsvergunning is een vergunning voor het bouwen van een bouwwerk en/of een vergunning voor bedrijfsactiviteiten die mogelijke hinder voor mens en milieu zullen veroorzaken (milieuvergunning). In Nederland wordt deze, afhankelijk van het belang dat met het project gemoeid is, afgegeven door het college van burgemeester en wethouders, gedeputeerde staten of een minister.[1] In Vlaanderen kan een omgevingsvergunning zowel door de gemeente, de deputatie als door het Vlaams Gewest worden afgegeven, naargelang de schaal (volgens het principe van de subsidiariteit).[2]

Nederland

De omgevingsvergunning werd in Nederland op 1 oktober 2010 ingevoerd met de inwerkingtreding van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo), en verving de verschillende vergunningen voor wonen, ruimte en milieu, zoals de bouwvergunning, milieuvergunning, sloopvergunning en kapvergunning.[3] De omgevingsvergunning moest ervoor zorgen dat iemand die een project wil uitvoeren dat project niet langer hoeft te splitsen in verschillende activiteiten waarvoor verschillende vergunningen moeten worden aangevraagd bij verschillende bestuursorganen.[4] Het project omgevingsvergunning is onderdeel van het 'Meerjarenprogramma Modernisering VROM-regelgeving' van het ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM).[5] Dit zogenaamde herijkingsprogramma heeft tot doel het aantal wetten en regels op het gebied van de fysieke leefomgeving te verminderen, te verbeteren en toegankelijker te maken.

Afhankelijk van het belang dat met het project gemoeid is, wordt de omgevingsvergunning afgegeven door het college van burgemeester en wethouders, gedeputeerde staten of een minister.[6] De vergunning kan echter altijd worden aangevraagd bij het college van burgemeester en wethouders van de gemeente waar het project in hoofdzaak zal worden of wordt uitgevoerd, ook als het college niet het bevoegd gezag is en dus niet bevoegd is op de aanvraag te beslissen. Dit is de zogenaamde één-loket-gedachte.[7] Hiervoor gaat één procedure gelden waarop één besluit volgt. Voor beroep tegen dat besluit zal er één beroepsprocedure zijn.[8]

De omgevingsvergunning is wettelijk geregeld met de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). Veel gemeenten en provincies experimenteerden al vóór 2010 met deze nieuwe wettelijke voorschriften. Er zijn door de Rijksoverheid diverse folders uitgebracht die gemeenten en provincies ondersteunen bij de invoering. Vanaf 1 oktober 2010 werken alle gemeenten en provincies met de nieuwe vergunning.[9]

Het Besluit Omgevingsrecht omvat meerdere begrippen, zoals erf, hoofdgebouw, bijbehorend bouwwerk, etc.

Vlaanderen

Ook in Vlaanderen maakte de regering-Peeters II werk van de invoering van een omgevingsvergunning. Het decreet daartoe werd goedgekeurd in april 2014.[10] De uitvoeringsbesluiten van 27 januari 2015 werden op 23 februari 2016 gepubliceerd (later meermaals gewijzigd), waarmee de omgevingsvergunning sinds 23 februari 2017 geldt voor het Vlaams gewest en de 5 Vlaamse provincies.[11]

Gemeentebesturen konden zelf kiezen of ze instapten in de omgevingsvergunning, of konden uitstel vragen tot (maximaal) 1 januari 2018. 4 gemeenten stapten in op 23 februari 2017, 2 anderen volgden in maart/april en alle overige gemeenten vroegen uitstel.[12] Tegen de weigering van een omgevingsvergunning door de gemeente is beroep mogelijk bij de provincie. In vele gevallen wordt een negatieve beslissing dan teruggedraaid, en advies van eigen ambtenaren genegeerd, in het voordeel van eigenaar of ontwikkelaar.[13]

Omdat het digitaal platform waarop de omgevingsvergunning zou moeten niet tijdig klaar raakte, besliste de Vlaamse regering eind mei 2017 om de invoer van de omgevingsvergunning voor de gemeenten te verdagen tot 1 januari 2018.[14][15]

De omgevingsvergunning in Vlaanderen vervangt de milieuvergunning, de stedenbouwkundige vergunning, de verkavelingsvergunning en de meldingsprocedure.In tegenstelling tot de milieuvergunning die een tijdelijk karakter had, krijgt de omgevingsvergunning een permanent karakter, maar de bedrijven moeten wel vaker gecontroleerd worden.[16]

Sinds 1 augustus 2018 zijn ook de socio-economische vergunning en de natuurvergunning vervangen door de omgevingsvergunning. Men spreekt sindsdien van een omgevingsvergunning voor (respectievelijk) 'kleinhandelsactiviteiten' en 'het wijzigen van vegetatie'.

Een omgevingsvergunning kan de volgende activiteiten omvatten:

  • stedenbouwkundige handelingen
  • ingedeelde inrichtingen of activiteiten
  • verkavelen van gronden of bijstellen van een vergunde verkaveling
  • kleinhandelsactiviteiten
  • het wijzigen van vegetatie

Indien een project meerdere activiteiten omvat moeten die samen aangevraagd worden.

Nederland:

Vlaanderen:

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.