Nouchka van Brakel
Nouchka van Brakel (geboren te Amsterdam, 18 april 1940) is een Nederlands filmregisseur die vooral bekend werd door de film Van de koele meren des doods. Ze volgde van 1962 tot en met 1964 de Filmacademie en ze bracht twee jaar door op de Academie voor Expressie. Haar eerste baan was als montage-assistente bij Mensen van morgen van Kees Brusse.
Nouchka van Brakel
| ||||
| Geboren | Amsterdam, 18 april 1940 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Jaren actief | 1966- | |||
| Beroep | Filmregisseur, scenarioschrijfster | |||
| Genre | Drama, documentaires | |||
| Films | Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming, Van de koele meren des doods, Een vrouw als Eva | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| Moviemeter-profiel | ||||
| ||||
Ze is alleenstaand – of zoals ze dat zelf noemt alleenliggend – in Amsterdam-Noord en moeder van een dochter en oma van een kleinzoon.
Filmografie
- Wij in het heelal, een heelal in ons (2012)
- Ave Maria - Van dienstmaagd des Heren tot koningin van de hemel (2006)
- 26.000 gezichten (2005)
- De vriendschap (2001)
- Aletta Jacobs: Het hoogste streven (1995)
- Iris (1992)
- Vrouwen vertellen (1992)
- Een maand later (1987)
- Uit het leven van een vroedvrouw (1985)
- Van de koele meren des doods (1982)
- Een B.O.M.-vader (1980)
- Een vrouw als Eva (1979)
- Het verschil (1979)
- Het debuut (1977)
- Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming (1975)
- Ouder worden (1975)
- Een andere kijk op zwakzinnigheid (1974)
- Wie als meisje geboren is, wordt toch nooit een jongen (1971)
- Het blijft zoeken (1971)
- Het verborgen gezicht (1970)
- De baby in de boom (1969)
- Sabotage (1966)
Boeken
- Scenes uit mijn eigen dagboek, Verhalen verteld aan mijn kleinzoon, Amsterdam.Antwerpen (2018) Bekroond met de Louis Hartlooperprijs 2018
Externe link
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.