Noorse strijdkrachten

De Noorse strijdkrachten (Noors: Forsvaret) bestaan uit een landmacht, marine met kustwacht, luchtmacht, reserveburgerwacht en cyberdefensie met samen zo'n 23.000 man personeel, inclusief civiele werknemers en dienstplichtigen. De sterkte tijdens volledige mobilisatie is ongeveer 83.000 man. Noorwegen kent een dienstplicht (6–12 maanden training) voor mannen en sinds 2015 ook voor vrouwen. Vrouwen maakten toen al ongeveer een zevende van de strijdkrachten uit.[4] Noorwegen heeft van alle Europese NAVO-landen het grootste defensiebudget per capita.[1]

Forsvaret
Het wapen van de Noorse strijdkrachten.
Land Noorwegen
HoofdkwartierAkershus
Oprichting1628
Huidige vorm1990
Leiding
OpperbevelhebberKoning Harald V
Verantwoordelijke ministerFrank Bakke-Jensen
DefensiechefAdmiraal Haakon Bruun-Hanssen
Slagkracht
Troepensterkte*17 227[1]
Aantal dienstplichtigen*~9000[2]
Aantal reserve*45 000 (burgerwacht)
Minimumleeftijd18 jaar (dienstplicht)
17 jaar (man. vrijwilliger)
Aantal tanks*52
Aantal pantservoertuigen*~500
Aantal vliegtuigen*85
Aantal helikopters*35
Aantal schepen*43
Uitgaven
Jaarbudget*€5,7 miljard[3]
Procent van bbp*1,54%[3]
Industrie
Buitenlandse leveranciers Verenigde Staten
 Duitsland

De Noorse strijdkrachten worden geleid door het Noorse Ministerie van Defensie, welke onder leiding staat van Minister van Defensie Frank Bakke-Jensen.[5] De commandant is formeel koning Harald V, echter heeft Hoofd van Defensie Haakon Bruun-Hanssen de facto de leiding over de strijdmacht.[6] De generale staf is gevestigd in het historische fort Akershus in de hoofdstad Oslo, terwijl het gezamenlijk hoofdkwartier zich in het noordelijker gelegen Bodø bevindt.[1]

Noorwegen stelde zich lange tijd als neutraal land op, maar richtte in 1949 mee de NAVO op. Daarop werden de strijdkrachten gevoelig uitgebreid. Vooral in het noorden van het land werden legerbases en vliegvelden gebouwd. Het land grenst in het noordoosten immers aan Rusland. In de 21e eeuw werd de Noorse defensie grondig hervormd tot een kleine maar technologisch goed uitgeruste krijgsmacht. Grote investeringen brachten nieuwe fregatten en rakettorpedoboten, transportvliegtuigen, marinehelikopters en artillerie, terwijl het aantal manschappen drastisch werd afgebouwd. De missie van de strijdkrachten was niet langer de verdediging van het thuisland, maar internationale operaties met bondgenoten.[2]

Onderdelen
EmbleemOnderdeelOprichtingActieve manschappen
Noorse landmacht
(Hæren)		162811 600
Koninklijke Noorse marine
(Sjøforsvaret)		18143900
Koninklijke Noorse luchtmacht
(Luftforsvaret)		19443650
Noorse burgerwacht
(Heimevernet)		194645 000
Noorse cyberdefensiemacht
(Cyberforsvaret)		20121200
  • Soldaten in formatie in 2011.
  • Pantservoertuigen op koudweeroefening in 2009.
  • Special forces oefenen het enteren van een veerboot in 2012.
  • Fregatten en een onderzeeër in Oslo in 2004.
  • Een F-16 op de startbaan in Bodø in 1982.
  • Soldaten van de burgerwacht in Oslo in 2011.
  • Wissel van de koninklijke wacht aan het koninklijk paleis in Oslo in 2006.
Zie de categorie Military of Norway van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.