Nieuwe Fotografie

De Nieuwe Fotografie is een stijl die ontstond in een reactie op de beginperiode van de fotografie. Aanvankelijk werd fotografie als een verlengde van de nostalgische schilderkunst toegepast. De Nieuwe Fotografie werd echter als een moderne, onafhankelijke kunstvorm gezien waarin de fotografische techniek voorop stond. De gefotografeerde voorwerpen waren ondergeschikt aan de beeldcompositie. De stroming wordt ook wel Nieuwe Foto- en Typografie genoemd, omdat sommige kunstenaars ook grafisch ontwerper waren en zich in hun grafische werk ook van deze technieken bedienden.

Kurt Schwitters door El Lissitzky (1925)

De Nieuwe Fotografie ontstond in de periode tussen de twee wereldoorlogen. Belangrijke fotografen waren onder meer Aleksandr Rodtsjenko, El Lissitzky, Edward Weston, Man Ray, Albert Renger-Patzsch, Walter Peterhans, László Moholy-Nagy, Germaine Krull, Marianne Breslauer en André Kertész.
Nederlandse pioniers waren onder anderen Piet Zwart, Paul Schuitema, Gerard Kiljan en Jan Kamman. Zij stapten af van het idee in de stijl van schilderijen te willen fotograferen, en bedienden zich van tot dan toe ongebruikelijke technieken, zoals de compositie in plaats van het onderwerp, een ongebruikelijke standpuntbepaling, close-ups, afsnijding, herhaling, vervorming, fotomontage, fotocollage en het fotogram. Het gebruik van flatterende retouchering werd verworpen. Er ontstond zo een nieuwe beeldcultuur. Typische onderwerpen van de Nieuwe Fotografie waren machines, stalen objecten en industriële productie.