Nicolas Vleughels

Hij is een zoon van de Antwerpse kunstenaar Philippe Vleughels die in 1641 naar Parijs verhuisde.[1] De Zuid-Nederlandse kunstschilder en graficus Antoon van Bedaff (1787-1829) is een nazaat van Nicolas Vleughels.[2]

Al tijdens zijn leven bouwde hij een naam op met zijn historische en mythologische schilderijen in barokstijl, waarin hij beïnvloed was door Paolo Veronese. Zijn werk is tegenwoordig opgenomen in musea als het Louvre in Parijs en het Musée des beaux-arts in Caen.

Hij wordt vooral ook herinnerd als mededirecteur en enkele jaren later directeur van de Académie de France in Rome (1724-1737). Vanwege zijn actieve rol was hij een van de meer invloedrijke directeuren die de academie heeft gehad. Hij reisde Italië door en rapporteerde over bezienswaardigheden en werken die hij in de verschillende regio's tegen was gekomen. Deze kennis bracht hij over aan zijn studenten die hij aanmoedigde ook buiten de kerkelijke canonieke grenzen te kijken. Leerlingen van hem waren bijvoorbeeld Etienne Jeaurat en Pierre Subleyras.

Vleughels was bevriend met een aantal Italiaanse kunstenaars. Zo kende hij de pastelschilder Rosalba Carriera toen die Parijs bezocht in 1720-21 en werd de architect en schilder Giovanni Paolo Pannini later zijn zwager. Ook onderhield hij goede relaties met de Franse ambassadeurs in Rome. Hij werd persoonlijk en financieel gesteund door Louis-Antoine de Pardaillan de Gondrin, de eerste hertog van Antin en opzichter van de Bâtiments du roi. Daarnaast had hij geregeld contact met de Franse overheid in Parijs.

Vleughels verplaatste de academie naar het Palazzo Mancini in het centrum van de stad en kleedde het aan met kwaliteitsmeubelen en -tapijten uit zijn geboorteland. De kunstacademie ontwikkelde zich errnaast als een soort voorpost van de Franse staat die diende als ontvangstzetel voor ambassadeurs en prinsen.

Vleughels overleed enkele dagen naar zijn verjaardag in 1737. Hij werd 69 jaar oud.