Nico van Kampen

Nicolaas Godfried (Nico) van Kampen (Leiden, 22 juni 1921 – Nieuwegein, 6 oktober 2013) was een Nederlandse theoretisch fysicus, vooral actief op het gebied van de statistische mechanica en de thermodynamica van niet-evenwichtsprocessen.

Van Kampen studeerde natuurkunde aan de toenmalige Rijksuniversiteit Utrecht, waar hij in 1947 zijn doctoraal behaalde.[1] Zijn promotiewerk verrichtte hij in Leiden onder de hoogleraar H.A. Kramers, bij wie hij op 16 januari 1952 promoveerde op het proefschrift met de titel Contribution to the quantum theory of light scattering.[2]

Na enkele jaren in de groep van S.R. de Groot in Leiden gezeten te hebben, kwam Van Kampen in 1955 bij het Instituut voor Theoretische Fysica van de Rijksuniversiteit Utrecht, waar hij enige jaren later tot hoogleraar werd benoemd, en waaraan hij tot aan zijn emeritaat verbonden zou blijven.[3][4]

Zijn monografie Stochastic processes in physics and chemistry uit 1981 kan als een standaardwerk worden beschouwd.

Zijn in 2002 uitgebrachte boek Waanwetenschap, waarin Van Kampen de vloer aanveegt met wat in zijn ogen pseudowetenschap is, kreeg een gemengde ontvangst, en een vijftal hoogleraren, onder wie Vincent Icke, Floris Takens en Dennis Dieks, schreef een Commentaar op zijn boek.[5]

Nico van Kampen was een oom van de Nederlandse fysicus en Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft, die hij stimuleerde natuurkunde te gaan studeren in Utrecht. Zelf was Van Kampen een neef van Frits Zernike. Van Kampen was lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.