Nero Claudius Drusus

Toen Augustus Tiberius Claudius Nero dwong te scheiden van Livia, zodat hijzelf met haar kon trouwen, was Livia reeds in verwachting van Nero Claudius Drusus. Augustus voedde hem op als zijn eigen zoon. Rond 18 v.Chr. trouwde Nero Claudius Drusus met Antonia, een nicht van Augustus. Gedurende de betrekkelijk korte tijd dat zij getrouwd waren, kregen zij drie kinderen, namelijk Germanicus, geboren rond 15 v. Chr., Livilla in 13 v. Chr., en de ziekelijke Claudius in 10 v. Chr..

Drusus was stadhouder van Gallië en moest het plan uitvoeren het Germaanse gebied met een tangbeweging te veroveren. Troepen rukten vanuit het zuiden op en een vloot zeilde vanuit het noorden, via de mondingen van de Eems en de Wezer diep het Germaanse land binnen. Het Nederlandse kustgebied werd in het begin tot Gallia Belgica gerekend. In 12 v. Chr. werden er militaire bases ingericht in het centrale rivierengebied. Met de bewoners, de Bataven werd een overeenkomst gesloten en ook met de Cananefaten in het westelijke kustgebied. Er werden kanalen gegraven en natuurlijke vaarwegen aangelegd om de vaarroutes te verbeteren, de Drususgrachten. Via een gedeelte van de Utrechtse Vecht, dat waarschijnlijk een Drususgracht was, werd het Flevomeer bereikt en vandaar de zee naar de Germaanse rivieren. Friezen werden door Drusus onderworpen en schatplichtig gemaakt. Er moesten runderhuiden worden geleverd. Ze moesten ook het Romeinse leger bijstaan door het te begeleiden en te bevoorraden. De Friezen waren met de zee en zeevaart vertrouwd. Het lijkt er op dat het Friese gebied als een onderdeel van het Romeinse Rijk werd beschouwd, al werd er pas halverwege de eerste eeuw een apart Fries bestuursgebied ingericht. Volgens de klassieke auteur Florus waren er garnizoenen in de tijd van Drusus langs de Eems, de Elbe en de Wezer te vinden. Na Drusus heeft zijn broer Tiberius in het jaar 5 een expeditie naar de Eemsmonding geleid. In het jaar 15 ondernam Drusus' oudste zoon Germanicus veldtochten naar het gebied van de Eems, maar twee van zijn legioenen werden door hoogwater verrast en konden ternauwernood het verzamelpunt waar de vloot voor anker lag bereiken. Het jaar er op kwam Germanicus met een vloot van duizend schepen. De sterkte bij Velsen, mogelijk 'Flevum' aan het oer-IJ deed dienst als vlootbasis. De expeditie naar de Eemsmonding was echter geen succes.[2]

Gedurende zijn uitzonderlijke succesvolle carrière als militair leider, waarin hij veel samenwerkte met zijn broer Tiberius, stierf hij onverwacht op 29-jarige leeftijd in 9 v.Chr. na een ongelukkige val van zijn paard. Het Romeinse volk, de soldaten, de Senaat, Tiberius, Augustus maar vooral zijn vrouw Antonia, waren allen diep getroffen door zijn dood. Augustus schreef later een biografie over hem; zijn 27-jarige weduwe heeft nooit willen hertrouwen.

Na zijn dood in Mainz werd Drusus op talrijke plaatsen door de Romeinse legioenen in Germania Inferior en Germania Superior vereerd. Hij was het onderwerp van lijkredes, onder meer van keizer Augustus (die zeer gesteld op hem was) en van zijn broer Tiberius, van lofdichten en van talrijke monumenten. De 'Drusussteen' in Mainz (toen nog Mogontiacum) is waarschijnlijk het overblijfsel van een enorm monument voor Drusus. De aan Drusus verleende erenaam Germanicus ging na zijn dood over op zijn zonen Germanicus Julius Caesar en de latere keizer Claudius I. Keizer Caligula, die in Mogontiacum was met zijn vader en daar van de legioenen zijn bijnaam ontving, heeft volgens Mainzer legenden ter ere van Drusus nog een twee weken durend feestmaal gehouden bij de Drusussteen. Er is in de buurt van de citadel van Mainz een straat naar Drusus vernoemd.

• Boog van Drusus.

Er kan verwarring ontstaan als Nero Claudius Drusus (14 v. Chr. – 23 na Chr.) kortweg Drusus wordt genoemd. Deze naam zou gereserveerd moeten worden voor zijn neef, Drusus Iulius Caesar (ook bekend als Drusus de Jongere of Drusus minor). Zie ook de opschriften op de muntportretten van beiden: NERO·CLAVDIVS·DRVSVS etc. voor de eerste, en DRVSVS·CAESAR etc. voor de tweede.