N-Joi

Franklin en Champion leerden elkaar kennen op de basisschool. Na de middelbareschooltijd op verschillende scholen te hebben doorgebracht, liepen ze elkaar in 1987 weer tegen het lijf. Ze raakten betrokken bij de opkomende dancescene. Ze brachten in 1989 in eigen beheer de ep N-Joi (A Positive State Of Mind) uit. Daarvan trok het nummer Anthem de aandacht. Dit nummer leverde ze een contract op bij Deconstruction Records. Hierop werd Anthem opnieuw uitgebracht. In 1990 werd het nog een bescheiden hitje maar een heruitgave in 1991 bereikte de Britse top 10 en deed het goed in de Amerikaanse dancecharts.[1] Voor liveoptredens werd zangeres Saffron bij de groep betrokken. Ze was ook het gezicht van de groep in de videoclip van Anthem en zong de plaat opnieuw in. Platen als Malfunction en Mindflux waren minder hitgevoelig, maar bereikten ook de Amerikaanse danslijsten. De groep toerde langs diverse raves. Liveopnamen hiervan werden uitgebracht op Live In Manchester. Ook dit werd een hit. Daarna verliet Saffron de groep. Ze zou enkele solosingles opnemen en later opduiken bij de band Republica. In 1992 maakten ze ook een remix voor het nummer Little Bird van Annie Lennox.

In 1994 veranderde de groep zijn geluid naar house. De singles Papillon (1994) en Earquake (1994) gingen vooral aan het album Inside Out (1995). Op het album liet het duo dansvloergerichte house horen. Het nummer Bad Things werd nog een bescheiden hitje. Daarna ging het duo uiteen.[2] Al verschenen er nog weleens remakes van Anthem. Het duo stortte zich op diverse projecten. Franklin bracht singles uit als Marc Kulak en Champion was met Robert Burns onder diverse namen actief.

Vanaf 2002 ging N-Joi op verzoek weer optredens verzorgen. In 2006 en 2007 werden er ook weer enkele ep's met nieuw materiaal uitgebracht. Ook maakten ze weer enkele remixen waaronder voor de groep Infernal. Na een tijd van stilte bracht het duo in 2015 de Native EP uit.