Minimale dienstverlening
Minimale dienstverlening is de verplichting aan werknemers van bedrijven, voornamelijk overheidsbedrijven zoals het openbaar vervoer, om een minimale dienstverlening te garanderen tijdens een staking. Dit wordt dus gezien als een beperking op het stakingsrecht ten voordele van het algemeen belang.
België
Wat betreft de publieke sector met betrekking tot de nationale veiligheid en de openbare orde heeft het leger en de rechterlijke macht een verplichting tot dienstverlening (ze hebben dus geen stakingsrecht). De brandweer, de civiele bescherming en het gevangeniswezen daartegen hebben een onvoorwaardelijk stakingsrecht. De politie heeft een voorwaardelijk stakingsrecht.[1] Door het onvoorwaardelijk stakingsrecht van cipiers neemt de politie de gevangenisbewaking over wanneer de cipiers het werk neerleggen.[2]
Wat betreft de andere diensten van de publieke sector (openbaar vervoer, onderwijs, afvalophaling, ...) is er een onvoorwaardelijk stakingsrecht zonder minimumdienstverlening. Enkel de ziekenhuizen en tehuizen hebben een onvoorwaardelijk stakingsrecht met minimumdienstverlening.
De laatste jaren is een aantal politieke partijen, zoals de N-VA, Open Vld en MR, voorstander van het invoeren van een minimumdienstverlening bij voornamelijk het openbaar vervoer.[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|