Michele Mascitti

Hij ging in de leer bij Pietro Marchitelli (1643-1729), violist in het Koninklijk Hoforkest van Napels en bij het "Teatro San Bartolomeo", en vermoedelijk ook bij Corelli. Hij speelde enige tijd in het Koninklijk Orkest, reisde nadien door Italië en later door heel Europa. Hij verbleef langere tijd in Duitsland, later in Nederland. In 1704 vestigde hij zich definitief in Parijs, en verfranste zijn naam tot Michel Mascitti. In 1739 werd hij Frans staatsburger.

Hij stond onder de bescherming van kardinaal Ottoboni, een neef van paus Alexander VIII, de hertog van Orléans en de hertog van Beieren. In Parijs publiceerde hij negen sonatenbundels. Tijdens zijn leven genoot hij in de muziekwereld evenveel bekendheid als bijvoorbeeld Albinoni of Corelli. Zijn composities bestaan vooral uit Italiaanse, maar ook Franse stijlelementen, en bevatten rijkgeschakeerde nieuwe harmonieën.

• 12 Triosonaten Op.1
• 15 Sonate da camera con violino e basso Op. 2
• 12 Sonate da camera con violino solo col violone o cembalo Op.3 (Paris 1722)
• 14 Triosoanten Op.4
• 12 Sonaten Op. 5 (Nr. 12 "Psyche")
• 4 "concerti a sei" Op.7 (Paris 1727).
• 8 Sonate da camera violino solo, e basso Op.7
• Sonate a violino solo, e basso Op.9

Zie de categorie Michele Mascitti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.