Meg den Hartog

Meg den Hartog groeit op met ouders die tekenen, schilderen, beeldhouwen en ontwerpen. Naast haar werkzaamheden en opleidingen op het gebied van psychologie, personeelsmanagement, voedingsleer en homeopathie is zij altijd actief als kunstschilder. De rode draad in haar werk en kunstenaarschap vormt mensenkennis.

Na diverse schildercursussen gaat Meg den Hartog in de leer bij Poen de Wijs, die zijn kennis en techniek aan haar overbrengt in de periode 2005 tot 2014. De techniek wordt de ‘stricheltechnik’ genoemd, waarbij in diverse lagen door middel van kleine streepjes wordt toegewerkt naar een zeer realistisch beeld. Met die techniek ontwikkelt zij een eigen romantisch-realistische stijl, die afwijkt van haar leermeester die vooral magisch realistische schilderijen maakt. Zij portretteert Poen de Wijs enkele malen, waaronder vlak voor zijn overlijden in 2014. Dat portret maakt sinds 2018 onderdeel uit van de museumcollectie van Musiom in Amersfoort, waar ook diverse werken van Poen de Wijs deel van uitmaken en geregeld samen getoond worden.

Het hoofdthema van het werk van Meg den Hartog vormt de mens. Zij schildert voornamelijk mensfiguren en portretten met veel aandacht voor details en gevoel voor persoonlijkheid. Zij specialiseert zich ook in het schilderen van stoffen, zoals (kanten) kleding en zakdoekjes. Daarnaast bestaat haar oeuvre uit stillevens en dierfiguren.

Meg den Hartog schildert met acrylverf op linnen of paneel en verwerkt geregeld bladgoud en palladium in de ondergrond van haar schilderijen. Verder verwerkt zij soms poeder van diamant of lapis lazuli.

• Musiom, Amersfoort
• Galerie De Twee Pauwen, Den Haag
• Galerie Pictura, Bergen
• Kunstgalerie Staphorsius, Westzaan
• Galerie de Vreugd en Hendriks, Zandvoort
• Galerie Art Fusion, Amsterdam

• 
  Poen de Wijs (2014), Musiom
• 
  Verwachting (2017)
• 
  Zakdoekje (2018)

Zie de categorie Meg den Hartog van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.