Max Horkheimer

Max Horkheimer (Zuffenhausen, 14 februari 1895 – Neurenberg, 7 juli 1973) was een Joods-Duitse socioloog en filosoof.

Max Horkheimer (links vooraan), Theodor Adorno (rechts vooraan) en Jürgen Habermas (rechts achteraan) in 1965 in Heidelberg

Horkheimer was een vooraanstaande figuur in de Frankfurter Schule, ontstaan uit een groep marxistisch georiënteerde filosofen en sociologen rond het Institut für Sozialforschung, waarvan hij in 1930 directeur werd. Hij zette na 1933 (jaar van de machtsovername van Hitler) het werk van het instituut voort in de VS, tot het in 1949 in Frankfurt heropgericht werd.

Zijn bekendste werk De dialectiek van de verlichting schreef hij samen met Theodor Adorno. Daarin beschreven zij hoe de Verlichting, die staat voor rationaliteit en vooruitgangsgeloof, omslaat in haar tegendeel. En hoe de natuurdwang gereproduceerd wordt in beheersingsdwang. Als typevoorbeeld verwijzen ze naar de Holocaust.

Bibliografie
  • Gesammelte Schriften, 19 Bände, herausgegeben von Alfred Schmidt und Gunzelin Schmid Noerr. S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 1985-1996.
  • Landeshauptstadt Stuttgart: "Max Horkheimer": korte beschrijving van leven en werk.
  • Stadtbibliothek Stuttgart: "Max Horkheimer": collectie becommentarieerde internetlinks.
Zie de categorie Max Horkheimer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.