Mark Behr

Behr werd geboren in de Tanganyika (tegenwoordig Tanzania). Toen hij twee jaar was verhuisde zijn ouders naar Durban. Hij werd gedeeltelijk Engels, gedeeltelijk Afrikaans opgevoed. Na de middelbare school moest hij in dienst en werd, zoals veel van zijn leeftijdgenoten, naar de grensoorlog in Angola gestuurd. Vervolgens studeerde hij politieke wetenschappen en Engels aan de Universiteit van Stellenbosch, gevolgd door een Honneurs graad. Als student was hij actief betrokken bij de NUSAS (de Nationale Unie van Zuid-Afrikaanse Studenten} en de End Conscription Campaign. Echter, in 1990 maakte hij, tijdens een ANC bijeenkomst in Lusaka, bekend dat hij vanaf 1986 onder zijn medestudenten had gespioneerd voor de Zuid-Afrikaanse veiligheidsdienst. Na een onderzoeksbaan aan het International Peace Research Institute in Oslo vertrok hij naar Amerika. Hij behaalde zijn Masters (3x)aan de Notre Dame Universiteit (Indiana): in Internationale Vredesstudies (1993), kreatief schrijven (1998) en Engelse literatuur (2000). Terug in Zuid-Afrika was hij docent Engels aan de Vista Universiteit in Johannesburg, hoogleraar aan het College of Santa Fe in Florida, en hoogleraar in Memphis bij het Rhodes College. Behr overleed aan een hartinfarct op 52-jarige leeftijd.

Mark Behr begon zijn literaire loopbaan met het schrijven van gedichten tijdens zijn studie in Stellenbosch. Ze werden gepubliceerd in een (Afrikaanstalig) studentenblad. In 1993 debuteerde hij met de roman Die reuk van appels, waarin een soldaat tijdens de grensoorlog in Angola in 1989 een cruciale periode uit zijn jeugd herleeft.In 1995 kwam de door hem zelf geschreven Engelse editie uit. Zijn twee volgende boeken schreef hij uitsluitend in het Engels.Embrace verscheen in 2000 en Kings of the Water in 2009. In Embrace keert de hoofdpersoon na lange tijd terug naar Zuid-Afrika en ziet zich daar geconfronteerd met zijn verleden. In Kings of the water zingt een jongen bij een koor, maar zijn passie voor jongens is groter dan die voor muziek. Alle drie de romans hebben een hoog autobiografisch karakter.

De geur van appels (1995). Vertaald door Riet de Jong-Goossens

Voor Die reuk van appels werd Mark Behr deEugène Maraisprys toegekend. Ook ontving hij de M-Net Award, the CNA Literary Debut Award en de Art Seidenbaum Award voor dit debuut. De Engelse editie won in 1995 de Betty Trask Award.