Marinus Fuit

Marinus Fuit, woonachtig in Haarlem, ontwikkelde zich als tekenaar-schilder autodidactisch. Een opleiding tot lithograaf aan de Amsterdamse Grafische School legde de technische basis voor zijn grafiek. In 1967 had hij zijn eerste solo-expositie in Amsterdam waarna vele solo- en groepstentoonstellingen door heel Nederland volgden.

Na aanvankelijke kubistische en ook wel surrealistische invloeden te hebben verwerkt kon Fuit halverwege de jaren zestig zijn beeldtaal niet meer in de vorige generaties kwijt en ontwikkelde zijn werk zich tot een zeer eigen uiting van het absurde in de nieuwe figuratie.

Fuit schildert suggestieve voorstellingen die uit verschillende, aan de werkelijkheid ontleende elementen worden opgebouwd. Het zijn grote composities met heldere overwegend primaire kleuren. De vormen zijn herkenbaar uit het dagelijkse leven. Je treft er flatgebouwen, schuttingen, een zee, blauwe lucht, lege balkons, een paaltje aan en ze worden fijntjes uitgevoerd in heldere composities die als een wiskundige uitwerking met strenge vormen en kleuren getoond worden. De mens-figuren, die aanvankelijk een rol speelden, zijn inmiddels uit zijn werk verdwenen. Het accent is geleidelijk aan verlegd naar objecten op zichzelf, die zodanig zijn verbeeld, dat ze een eigen leven lijken te leiden, als het ware afgesloten van de tijd. Deze objecten zijn dikwijls gesitueerd in de kuststrook tegen staalblauwe luchten. Het werk vormt de neerslag van existentiële ervaringen met metafysische reikwijdte.

Zijn zeer gedisciplineerde techniek is vooral gebaseerd op exact tekenen. Hij gebruikt aquarelverf, gouacheverf, Oost-Indische inkt en soms piëzografie.

Het werk van Fuit is moeilijk in een hokje te plaatsen. Vergelijkingen die er gemaakt worden zijn in de richting van (magisch)realistisch en surrealistisch, waarbij het werk van Giorgio de Chirico nogal eens genoemd wordt. In de Nederlandse beeldende kunst neemt het werk van Marinus Fuit een eigen positie in. Een belangrijke plaats, die onderstreept wordt door het feit dat zijn werk in diverse (museale) collecties opgenomen is, waaronder:

• Stedelijk Museum, Amsterdam
• Museum Arnhem
• Stedelijk Museum Breda
• Frans Hals Museum/ De Hallen, Haarlem
• Purmerends Museum
• Stedelijk Museum Roermond, Roermond
• Stedelijk Museum Schiedam, Schiedam
• Museum van Bommel van Dam, Venlo
• Collectie Provincie Noord-Holland
• rijkscollectie iin beheer bij Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed

• 1971/'73/ '78: Europaprijs voor Schilderkunst van de Stad Oostende (bronzen medailles)
• Jacob Hartogprijs 1979
• Materiaalprijs "De Nieuwe Haagse Salon" 1988
• Jacob Hartogprijs 2002
• Jannie Sipkesprijs 2003
• Jeanne Oosting Prijs 2007

Vanwege zijn belangrijke bijdrage aan de ontwikkelingen in de figuratieve kunst is Marinus Fuit in 2011 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Sinds 2009 bestaat er de stichting Marinus Fuit. De stichting heeft tot doel om de kunst van Fuit te promoten en meer publiek te maken. Het bestuur wordt gevormd door kunstliefhebbers en bewonderaars van het werk van Marinus Fuit: voorzitter Pieter Heiliegers (burgemeester), Edwin Kossen, Aart van der Kuijl (kunsthistoricus en tentoonstellingsmaker), Erik Somers (cultuurhistoricus) en Alexander de Bruin (kunsthistoricus en conservator). Onder de oud-bestuursleden bevonden zich kunstcriticus Frans Duister, van de oprichting tot zijn overlijden in 2010 en Marlène Fuit (familie van de kunstenaar), van 2009 tot zomer 2018.

• G. Bosch, F, Duister, L. Ferron, J. Bor, "Marinus Fuit". Venlo: Van Spijk Art Projects (2004).