Maria van Orléans (1457-1493)

Maria was de oudste dochter van hertog Karel van Orléans en diens derde echtgenote Maria van Kleef, dochter van graaf Adolf IV van Kleef-Mark. Haar geboorte werd door tijdgenoten als een mirakel beschouwd, omdat haar ouders al zestien jaar gehuwd waren en haar vader al 63 jaar oud was.

Maria bleef enkele jaren enig kind en werd beschouwd als de erfgename van het hertogdom Orléans. In september 1461 beslisten haar ouders om haar uit te huwelijken aan Peter, heer van Beaujeu en een jongere broer van hertog Jan II van Bourbon die sinds 1447 aan het hof van Karel van Orléans leefde. Op 23 maart 1464 vond hun verloving plaats en op 8 november 1465 gaf koning Lodewijk XI van Frankrijk zijn toestemming voor het huwelijk.

Inmiddels hadden Maria's ouders nog twee andere kinderen gekregen: in 1462 een zoon Lodewijk, de latere Franse koning Lodewijk XII, en in 1464 een dochter Anna. Dit zorgde voor problemen, omdat in het huwelijkscontract stond dat Maria alle bezittingen van het hertogdom Orléans zou erven. Na protest van haar moeder Maria van Kleef, die na de dood van haar echtgenoot in 1465 als voogdes voor haar kinderen optrad, en koning Lodewijk XI, die niet wilden dat Orléans in handen zou komen van het huis Bourbon, werd de verloving in april 1467 verbroken.

Op 8 september 1476 huwde Maria van Orléans met Jan van Foix (1450-1500), burggraaf van Narbonne en vanaf 1478 graaf van Étampes. Het echtpaar kreeg vier kinderen:

• een doodgeboren kind (1477)
• een vroeg gestorven kind (1478)
• Germaine (1488-1536), huwde in 1505 met koning Ferdinand II van Aragón
• Gaston (1489-1512), hertog van Nemours

Volgens historicus Anselme de Sainte-Marie stierf Maria van Orléans in 1493, vijf jaar voor haar broer tot koning van Frankrijk werd gekroond, en werd ze bijgezet in de kerk van Mazères, de plaats waar ze overleden was. Volgens een andere historicus, Basile Fleureau, werd ze dan weer bijgezet in de Notre-Damekerk van Étampes, waar in 1500 ook haar echtgenoot werd bijgezet.