Mallard (band)

In 1974, na het teleurstellende, wel zeer commercieel uitgevoerde Beefheart-album Unconditionally Guaranteed bij Virgin Records, verliet de creatieve kern Bill Harkleroad (Zoot Horn Rollo), Mark Boston (Rockette Morton) en Art Tripp (Ed Marimba) per omgaande de Magic Band om Mallard te formeren. Beefheart schold ze bitter uit als een bende scharlatans en ze dienden van repliek dat hun vroegere baas een vingervlugge domkop was. Van de voormalige Magic Band-gitarist Elliott Ingber werd hun de zanger Sam Galpin aanbevolen (ex-The Champs en The Coasters). Deze wist zogenaamd niets over het muzikale verleden van zijn nieuwe bandleden, aangezien hij eerder als pianospeler door de casino's van Las Vegas had opgetreden.

Het debuutalbum Mallard, wiens cover de gelijknamige stoomlocomotief tooide, die sinds 1938 het snelheidswerelduurrecord voor stoomlocomotieven bezit, werd in 1975 opgenomen in Devon. Naast de latere The Who-toetsenist John 'Rabbit' Bundrick werkte Barry Morgan (percussie) mee. John French, de voormalige drummer van de Magic Band, eigenlijk mede-oprichter, maar na enkele weken weer teruggekeerd naar Beefheart, werkte mee als componist en songwriter. Amper verwonderlijk, dat het typische handelsmerk van Captain Beefheart & The Magic Band het album kenmerkten: het nauwe samenspel van gitaar en marimba en het ogenschijnlijk uit het evenwicht geraakte, sterk gewijzigd ritme. Het dominante deel is Bill Harkleroad, die het meeste materiaal geschreven en met Mark Boston en John French samen had bedacht. Sam Galpin, die zogenaamd nooit eerder opnamen van Captain Beefheart had gehoord, klinkt op veel nummers verbluffend naar deze, uitgezonderd op Guy Clarks ballade Desperadoes Waiting for a Train. Het basisgevoel van het album is een progressief countrygevoel met veel tempowisselingen en de messcherpe klank van Harkleroads steelgitaar, zoals men ze hoort op She's Long & She’s Lean. Het Beefheart-verleden wordt duidelijk in de nummers Road to Morocco en Winged Tuskadero met gesproken tekst over een countryrock-achtergrond.

Juist omdat het natuurlijk herkenbaar is, dat hier geen verder Beefheart-album werd opgenomen en de muzikanten definitief hun eigen stijl hadden gevonden, verbaast het dat ze Peon van het Beefheart-album Lick My Decals Off, Baby bewerkten. Misschien een signaal, hoe erg de muzikanten uiteindelijk de sound van Captain Beefheart & The Magic Band hadden bepaald. Mallard verklaarde dat ze het nummer hadden gecoverd, zodat hun voormalige baas zijn dringend vereiste tantiemen kon verdienen. Het akoestische nummer Yellow had met zijn balans uit melodieuze inventiviteit en atonale vernieuwing klaarblijkelijk zo'n verschillende componisten beïnvloed als Pat Metheny, Richard Thompson, Tom Verlaine en Steve Vai. Men had de indruk, dat hier feilloze muzikanten een onverwisselbaar album hadden opgenomen, om de massa enthousiast te maken. Zoals Beefheart hebben ze het doel echter niet bereikt. Het album werd gefinancieerd door Jethro Tull-chef en Beefheart-fan Ian Anderson.

Het album In a Different Climate werd in 1976 opgenomen in Wales en verscheen in 1977 ook bij Virgin Records. Met Mallard hadden ze de lat vrij hoog gelegd. Schijnbaar was alles zoals het moest: Harkleroad leverde hoogwaardige composities, Sam Galpin klonk nog steeds naar Beefheart. Art Tripp, die was teruggekeerd bij Beefheart, werd vervangen door George Dragotta. John Thomas, die Beefheart net uit de Magic Band had ontslagen, kwam als toetsenist erbij. In vroegere jaren had hij met John French gespeeld bij Rattlesnake and Eggs. Het probleem bij dit album was niet het materiaal, maar de uitvoering. In totaal had men het hier eerder te doen met een countrypop-album, temeer omdat John McFee als gast optrad met de pedalsteelgitaar. Uiteindelijk kon men noch de Beefheart-gemeenschap noch het mainstream-publiek bereiken en dus werd Mallard na dit album ontbonden.

In 1994 bracht Virgin Records beide albums uit op de cd Mallard / In A Different Climate.

• 1975: Mallard (Virgin Records)
• 1977: In a Different Climate (Virgin Records)
• 1994: Mallard / In a Different Climate (Virgin Records)