Luis Suárez Miramontes

Suárez, bijgenaamd Luisito, werd opgeleid bij Deportivo de La Coruña. Op 20 september 1953 debuteerde hij als aanvaller in het eerste elftal van Deportivo tijdens een wedstrijd om de Copa Gallego. Zijn debuut in de Primera División volgde op 6 december 1953 tegen FC Barcelona. De Catalanen versloegen de Galiciërs met 6-1, maar Suárez speelde een uitstekende wedstrijd. Het bestuur van FC Barcelona zag zijn klasse en kort daarna tekende Suárez op 18-jarige leeftijd een contract bij de Catalaanse club. Suárez speelde vervolgens een hoofdrol in het gouden elftal van de jaren vijftig dat onder andere tweemaal landskampioen (1959, 1960) en bekerwinnaar (1957, 1959) werd en twee Copas de Europa Cup III (1958, 1960) won. Na de verloren Europa Cup I-finale tegen Benfica (3-2) in 1961 besloot Suárez na 216 wedstrijden en 112 goals FC Barcelona te verruilen voor Internazionale. Met een transfersom van 142.000 pond was hij destijds de duurste voetballer ter wereld.

Bij de Italiaanse club werd Suárez herenigd werd met voormalig Barça-trainer Helenio Herrera. Bij Internazionale won hij tweemaal de Europa Cup I. In 1964 werd met 3-1 gewonnen van Real Madrid, in 1965 was Inter met 1-0 te sterk tegen Benfica. In beide jaren werd eveneens de Intercontinental Cup veroverd. Verder won Suárez met Inter drie scudettos (1963, 1965, 1966). In 328 wedstrijden voor Inter scoorde Suárez 55 keer. Suárez ging in 1970 naar Sampdoria, waar hij drie jaar later zijn voetbalcarrière beëindigde.

Suárez speelde 32 interlands voor Spanje waarin hij veertien doelpunten maakte. Hij maakte zijn debuut op 30 januari 1957 tegen Nederland in de wedstrijd die met 5-1 werd gewonnen door de Spanjaarden. De aanvaller werd in 1964 met Spanje Europees kampioen tijdens het EK in eigen land. In de finale werd met 2-1 gewonnen van de Sovjet-Unie en Suárez was de grote uitblinker. Op het WK 1962 in Chili en het WK 1966 in Engeland kon Suárez met Spanje al na de eerste ronde naar huis. Op 12 april 1972 speelde Suárez tegen Griekenland zijn laatste interland.

Suárez werd in 1960 verkozen tot Europees voetballer van het jaar. Het is tot nu toe de enige keer dat een Spanjaard de Gouden Bal ontving, hoewel de tot Spanjaard genaturaliseerde Argentijn Alfredo Di Stéfano in 1957 en 1959 de prijs won. In 1961 en 1964 werd Suárez tweede in de verkiezing voor Europees Voetballer van het Jaar, terwijl hij in 1965 de Bronzen Bal won.

Voor het seizoen 1974/75 werd Suárez aangesteld als trainer van Internazionale. Daarna was de Spanjaard als clubtrainer actief bij Sampdoria (1975/76), Como (1976/77) en Deportivo La Coruña (1978/79). Na enkele jaren als assistent-bondscoach werkzaam te zijn geweest, was Suárez van september 1988 tot april 1991 Spaans bondscoach. Onder zijn leiding nam Spanje deel aan het WK 1990 in Italië. In 1992 en 1995 was Suárez als interim-trainer werkzaam bij Internazionale. Sinds 2001 is Suárez technisch adviseur bij de Italiaanse topclub.

Als speler

FC Barcelona

• Primera División: 1958/59, 1959/60
• Copa del Rey: 1956/57, 1958/59
• Jaarbeursstedenbeker: 1955/58, 1958/60

Internazionale

• Serie A: 1962/63, 1964/65, 1965/66
• Europacup I: 1963/64, 1964/65
• Wereldbeker voor clubteams: 1964, 1965

Spanje

• Europees kampioenschap: 1964

Als trainer

Spanje onder 21

• Europees kampioenschap onder 21: 1986

Individueel

• Ballon d'Or: 1960
• Zilveren Bal: 1961, 1964
• Bronzen Bal: 1965
• World Soccer: World XI: 1963, 1964, 1965
• Europees kampioenschap team van het toernooi: 1964
• Golden Foot: 2008, als voetballegende
• Marca Leyenda: 2016

• Lijst van spelers van UC Sampdoria
• Records van de hoogste transferbedragen in de voetbalgeschiedenis